Tożsamość (identyczność) czynu w przypadku różnicy co do osoby pokrzywdzonego

W wypadku zarzucenia oskarżonemu popełnienia przestępstwa naruszającego dobra ściśle osobiste określonej osoby, dla zachowania tożsamości czynu niezbędne jest ustalenie w wyroku skazującym, że w istocie czyn popełniony został na szkodę tego właśnie pokrzywdzonego.

Postanowienie SN z dnia 21 marca 2013 r., III KK 267/12

Standard: 41960 (pełna treść orzeczenia)

Tożsamość (identyczność) czynu będzie wyłączona w przypadku odmienności podmiotów czynu i różności dóbr prawnych naruszonych czynem oraz w przypadku różnicy co do osoby pokrzywdzonego. Ta ostatnia różnica będzie jednak wykluczać tożsamość czynu tylko w przypadku, gdy łączyć się będzie z ustaleniem także innych różnic, na przykład co do miejsca zdarzenia, czasu czynu, przedmiotu wykonawczego lub ustawowych znamion czynu (zob. M. Cieślak, op. cit., s. 279). Różnica w ustaleniach osoby pokrzywdzonego nie zawsze zatem wyklucza tożsamość czynu. 

Wyrok SN z dnia 2 marca 2011 r., III KK 366/10

Standard: 78546 (pełna treść orzeczenia)