Bezskuteczność wniosku o przywrócenie terminu złożonego po terminie z art. 126 § 1 k.p.k. (art. 93 § 2 k.p.k.)

Jeżeli wniosek o przywrócenie terminu został złożony bez zachowania siedmiodniowego zawitego terminu wskazanego w art. 126 § 1 k.p.k., przewidzianego dla jego wniesienia, to wniosek taki powinien być w drodze zarządzenia, o jakim mowa w art. 93 § 2 k.p.k., uznany za bezskuteczny (por. np. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 12 grudnia 2012 r., sygn. akt V KZ 80/12

Postanowienie SN z dnia 15 grudnia 2021 r., III KZ 51/21

Standard: 76744 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 126 § 1 k.p.k. za jeden z warunków formalnych, od których spełnienia uzależnione jest przywrócenie terminu zawitego, (np. do złożenia wniosku o sporządzenie i doręczenie wyroku z uzasadnieniem), uznaje okoliczność, że tego rodzaju wniosek powinien zostać zgłoszony w zawitym terminie 7 dni od daty ustania przeszkody. Niedopełnienie tego warunku stanowi brak formalny wniosku o przywrócenie terminu, który stosownie do treści art. 122 § 1 k.p.k. powoduje, że czynność procesowa dokonana po upływie tego terminu jest bezskuteczna. W konsekwencji samo merytoryczne rozpoznanie wniosku o przywrócenie terminu zawitego, np. do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie odpisu wyroku z uzasadnieniem, musi poprzedzać badanie spełnienia warunków formalnych tego wniosku, w tym zachowania siedmiodniowego terminu zawitego od ustania przeszkody uniemożliwiającej jego zgłoszenie.

Decyzja procesowa o bezskuteczności wniosku, nie jest odpowiednikiem postanowienia o odmowie przywrócenia terminu zawitego, którego wydanie w postępowaniu jurysdykcyjnym należy do wyłącznej kompetencji sądu (art. 126 § 2 k.p.k.). 

Zarządzenie prezesa sądu, przewodniczącego wydziału lub upoważnionego sędziego o bezskuteczności wniosku o przywrócenie terminu zawitego do złożenia wniosku o sporządzenie na piśmie i doręczenie odpisu wyroku sądu odwoławczego i jego uzasadnienia zamyka drogę do wydania wyroku w trybie kasacji, dlatego jest ono zaskarżalne - art. 459 § 1 k.p.k. in princ. w zw. z art. 466 k.p.k. (zob. postanowienie SN z dnia 24 października 2001 r., IV KZ 59/01).

Postanowienie SN z dnia 27 października 2014 r., V KZ 34/14

Standard: 25456 (pełna treść orzeczenia)