Ratio legis regulacji z art. 428 k.p.k.

Ratio legis zawartego w art. 428 § 1 k.p.k. postanowienia jest wskazanie, że adresatem środka odwoławczego, wbrew zwykłym regułom, nie jest sąd, który środek ten ma rozpoznać (sąd ad quem), lecz sąd, który wydał zaskarżone orzeczenie (sąd a quo) – a także tego, że środek odwoławczy wymaga formy pisemnej.

Twierdzenie, że przepis ten – poza wskazanymi w nim wymaganiami co do formy pisma i określenia adresata – formułuje ponadto wymaganie złożenia środka odwoławczego w siedzibie sądu, nie jest trafne.

Zawarte w nim pojęcie „wnosi się” uzasadniałoby takie twierdzenie tylko w wypadku uznania, że użyto go w dosłownym i historycznie pierwotnym znaczeniu. Tymczasem, w znaczeniu w jakim zostało użyte, pojęcie to stanowi kategorię ogólną, obejmującą wszystkie zachowania, z którymi ustawodawca wiąże skutek w postaci dokonania czynności z zachowaniem terminu.

Uchwała SN z dnia 20 stycznia 2005 r., I KZP 28/04

Standard: 41862 (pełna treść orzeczenia)