Pojęcie wniesienia środka w rozumieniu art. 428 k.p.k.

Postanowienia art. 122 § 1 i art. 428 § 1 k.p.k. nie określają zachowania, które musi nastąpić przed upływem terminu zawitego, jeżeli termin ten ma być dotrzymany. Zachowania realizujące czynność wniesienia pisma ze skutkiem dotrzymania terminu zostały wskazane i określone w innych, różnej rangi przepisach. Poza wypadkiem złożenia pisma w siedzibie adresata, pozbawionym podstawy ustawowej, odrębnie i wyczerpująco unormowane zostały w art. 124 k.p.k. wszystkie wypadki, w których ustawodawca przyznaje stronie uprawnienie do nadania lub przekazania pisma – ze skutkiem zachowania terminu – podmiotowi pośredniczącemu w doręczeniu go adresatowi. W wypadkach tych termin jest zachowany, jeżeli pismo nadano lub przekazano jednemu z podmiotów wymienionych w tym przepisie.

Użycie w art. 428 § 1 k.p.k. (a także w innych analogicznych przepisach Kodeksu postępowania karnego) pojęcia „wnieść” w znaczeniu ogólnym nie uzasadnia więc wniosku, że pismo może być skutecznie wniesione w dowolny sposób. W szczególności, nadanie lub przekazanie pisma pośrednikowi innemu, niż określonemu w art. 124 k.p.k. – jak miało to miejsce w niniejszej sprawie – wymagałoby, dla możliwości uznania, że wniesiono je skutecznie, wskazania ustawowej podstawy prawnej stwierdzającej, że i w takim wypadku termin jest zachowany. Przepis taki – jako lex specialis w stosunku do unormowania zawartego w art. 124 k.p.k. – stanowiłby podstawę stwierdzenia skuteczności wniesienia pisma, i to niezależnie od tego czy zachowanie realizujące czynność wniesienia określałby inaczej, czy tak samo jak w art. 124 k.p.k. 

Uchwała SN z dnia 20 stycznia 2005 r., I KZP 28/04

Standard: 41861 (pełna treść orzeczenia)