Rozstrzygnięcia sądu w postępowaniu pojednawczym

Postępowanie pojednawcze sąd przeprowadza na posiedzeniu (§ 2 art. 185 k.p.c.), z którego sporządza się jedynie protokół i gdy doszło do ugody, jej osnowę wciąga się do tegoż protokołu, a same strony podpisują ową ugodę (§ 3 art. 185 k.p.c.).

Postępowanie pojednawcze kończy się orzeczeniem sądu tylko wtedy, gdy sąd uznaje zawartą ugodę za niedopuszczalną albo gdy wzywający wniesie pozew (tu umorzeniem) lub gdy z uwagi na jego niestawienie przeciwnik zażąda zwrotu kosztów wywołanych próbą ugodową (tu postanowieniem o tych kosztach). Żadne rozstrzygnięcie sądu nie wchodzi natomiast w rachubę, jeżeli sąd nie sprzeciwił się jej zawarciu, uznając ją za dopuszczalną. Następuje wówczas jedynie zamknięcie posiedzenia, podobnie zresztą, gdy do pojednania nie doszło, który to fakt sąd stwierdza także jedynie w protokole.

Ugoda sądowa zawarta w ramach posiedzenia pojednawczego podlega zatem wprawdzie kontroli sądu (art. 184 zd. 2 k.p.c.), który jednak ani jej nie zatwierdza, ani nie wyraża na nią swej zgody w drodze odrębnego postanowienia i tylko w wypadku negatywnych wyników owej kontroli wydaje w tym zakresie postanowienie, które podlega zaskarżeniu.

Gdyby ugodę zawarto jednak po wytoczeniu powództwa, to wymagane jest już wówczas zakończenie wszczętego procesu orzeczeniem, tyle że formalnym, a więc o jego umorzeniu (zob. np. postanowienie SN z dnia 28 stycznia 2005 r., II CK 341/04).

Wyrok SN z dnia 5 czerwca 2014 r., II KK 4/14

Standard: 41843 (pełna treść orzeczenia)