Formalny charakter przestępstwa płatnej protekcji
Płatna protekcja bierna (art. 230 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Pogląd, że dla bytu przestępstwa określonego w art. 230 § 1 k.k. niezbędne jest to, aby sprawca podjął określone działania w ramach pośrednictwa w załatwieniu sprawy w zamian za korzyść majątkową lub osobistą albo jej obietnicę, nie znajduje oparcia a treści tego przepisu.
Art. 230 § 1 k.k. wskazuje jedynie na podjęcie się pośrednictwa w załatwieniu sprawy przy powoływaniu się na wpływy, co należy rozumieć jako li tylko samą deklarację podjęcia działania, nastawionego na załatwienia sprawy. Podjęcie jakichkolwiek zachowań zmierzających do zrealizowania tego celu nie stanowi znamion strony przedmiotowej omawianego czynu zabronionego.
Wyrok SN z dnia 26 października 2021 r., IV KK 270/21
Standard: 76959 (pełna treść orzeczenia)
Płatna protekcja jest przestępstwem formalnym, którego dokonanie następuje już w momencie podjęcia się przez pośrednika załatwienia sprawy w zamian za uzyskaną lub obiecaną korzyść majątkową lub osobistą. Bez znaczenia dla kwestii odpowiedzialności oskarżonego jest więc to, czy miał on realną możliwość wpłynięcia na inną osobę, aby doszło do wydania pojazdu i czy orientował się kto jest uprawniony do wydania w tym zakresie stosownego postanowienia. (vide: wyrok SA Wrocław z dnia 30 grudnia 2014 r., II AKa 356/14
Niezależne dla odpowiedzialności karnej oskarżonego jest to, czy miał on rzeczywistą możliwość wpływania na sędziów rozpoznających sprawę oraz czy z takiej możliwości skorzystał.
Dla bytu przestępstwa z art. 230 § 1 kk nie mają znaczenia rzeczywiste możliwości wpływania sprawcy na sposób załatwienia sprawy; może on nie mieć żadnej możliwości (wyr. SN z 8.4.1982 r., II KR 53/82, wyr. SN z 12.2.1948 r., K 68/47; wyr. SN z 15.12.1958 r., I K 803/58). Chodzi nie tylko o powołanie się przez sprawcę na swój osobisty wpływ w instytucji państwowej, (wyr. SN z 10.10.2007 r., III KK 25/07).
Wyrok SR w Olsztynie z dnia 28 kwietnia 2017 r., VII K 1089/10
Standard: 41694 (pełna treść orzeczenia)