Przedmiot ochrony art. 230 § 1 k.k.
Płatna protekcja bierna (art. 230 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Przedmiotem ochrony art. 230 k.k. są powaga i dobre imię instytucji państwowych, samorządowych, organizacji międzynarodowych i krajowych, a także zagranicznych jednostek organizacyjnych dysponujących środkami publicznymi, niezbędne do ich prawidłowego działania. Przepis ten chroni autorytet wskazanych powyżej instytucji podważany przez osoby powołujące się na rzekome lub faktyczne wpływy w tych instytucjach i przyjmujące za możliwość ich „wykorzystania” korzyść majątkową lub osobistą.
Wyrok SN z dnia 24 stycznia 2023 r., II ZK 11/22
Standard: 68532 (pełna treść orzeczenia)
"Dobrem prawnym chronionym przepisem art. 230 § 1 k.k. jest działalność określonych instytucji publicznych, związana z ich prawidłowym, budzącym autorytet i zaufanie obywateli, bezinteresownym funkcjonowaniem - a więc nie indywidualnie określony ważny interes prywatny, nawet chroniony dodatkowo, lecz rodzajowo odmienne dobro ogólne; nie może być zatem mowy o bezpośrednim naruszeniu lub zagrożeniu żadnego dobra osoby zainteresowanej, wobec której sprawca, w zamian za korzyść lub jej obietnicę, podejmuje się przy użyciu wpływów pośrednictwa w załatwieniu sprawy we wspomnianej instytucji" (post. SN z 29 stycznia 2015 r., I KZP 24/14).
"Dyspozycja tych przepisów stoi na straży dobrego imienia urzędów i sam fakt podjęcia się pośrednictwa w załatwieniu sprawy urzędowej z powołaniem się na wspomniane wpływy i żądanie w zamian za to korzyści majątkowej, już wypełnia znamiona tego przestępstwa, niezależnie od realnych możliwości i rzeczywistych intencji podejmującego się pośrednictwa" (wyr. SN z 2 marca 1972 r., II KR 4/71).
W literaturze wskazuje się, że mienie nie jest przedmiotem ochrony art. 230 § 1 k.k. "Nie można zgodzić się z P. Palką i M. Reut (Korupcja, s. 85), że przedmiotem ochrony na gruncie przestępstwa płatnej protekcji jest również mienie osób zainteresowanych rozstrzygnięciem jakiejś sprawy. Nie może uzasadniać takiego poglądu teza, zgodnie z którą zachowanie sprawcy tego przestępstwa prowadzi do nieusprawiedliwionych obciążeń materialnych. Idąc bowiem tym tropem, należałoby uznać, że uszczerbku doznają także dobra osobiste takich osób, jeśli świadczą one korzyść osobistą. Wydaje się, że nie można ujmować indywidualnego przedmiotu ochrony w sposób, który prowadzi do zerwania więzi z rodzajowym przedmiotem ochrony, a tak się niewątpliwie dzieje w przypadku akceptacji krytykowanego stanowiska".
Wyrok SA we Wrocławiu z dnia 27 kwietnia 2017 r., II AKa 213/16
Standard: 41693 (pełna treść orzeczenia)