Stawiennictwo stron na posiedzenie bez zawiadomienia (art. 96 § 2 k.p.k.)

Z treści art. 96 § 2 k.p.k. wynika, że normuje on sytuację stawiennictwa stron na posiedzenie bez zawiadomienia. Jeżeli przepis dotyczący danego rodzaju posiedzenia milczy odnośnie uczestnictwa w nim stron i innych osób, a tak jest w wypadku rozstrzygnięcia jedynie o kosztach postępowania, to mogą one brać w nim udział, jeżeli się na nie stawią.

Konsekwencją tego rozwiązania jest to, że o tego rodzaju posiedzenia nie zawiadamia się nikogo. Jeżeli jednak o terminie tego rodzaju posiedzenia zawiadomiono prokuratora, to rodzi to obowiązek zawiadomienia również skazanego lub jego obrońcy, gdyż taka jest istota równego traktowania stron procesu (por. postanowienie SN z dnia 18 września 2013 r., V KZ 67/13. W takim wypadku powinność taką należy łączyć w szczególności z wyrażonym w art. 6 ust. 1 oraz ust. 3 lit. b Konwencji o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, sporządzonej w Rzymie w dniu 4 listopada 1950 roku implementowanej do porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U.1993.61.284 ze zm.), prawem do rzetelnego procesu sądowego, w tym zasadą równości broni stron postępowania karnego.

Brak ustawowego obowiązku powiadomienia stron, lub innych uprawnionych osób, o terminie i miejscu przeprowadzenia posiedzenia Sądu, nie oznacza zakazu dokonania takiego zawiadomienia przez organ procesowy. Niepowtarzalne okoliczności danego postępowania mogą przecież wskazywać na taką potrzebę, zwłaszcza, gdy wiązać się to może z wyjaśnieniem określonej kwestii rzutującej na wydanie prawidłowego rozstrzygnięcia w sprawie, które ma znaczenie dla ochrony praw i interesów wskazanych podmiotów.

Postanowienie SN z dnia 13 września 2016 r., V KK 36/16

Standard: 41640 (pełna treść orzeczenia)

Art. 96 § 2 k.p.k. ma zastosowanie wówczas, gdy w przepisie ustawy procesowej odnoszącym się do konkretnego posiedzenia, nie znajdzie się zapis mówiący o udziale określonych podmiotów w posiedzeniu lub gdy zapis ten będzie powtarzał treść art. 96 § 2 k.p.k.

Postanowienie SN z dnia 30 września 2014 r., I KZP 17/14

Standard: 41654 (pełna treść orzeczenia)