Wyłączenie ze względu na zajęcie określonego stanowiska co do istoty rozstrzygnięcia w innej sprawie
Wyłączenie sędziego (art. 41 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Apelujący ma rację, że sędzia miał wyrobiony pogląd prawny na sprawę, gdyż w uzasadnieniu wyroku powołał się na wcześniej wydane przez siebie postanowienie z dnia 01.02.2016 r., w którym to zresztą, niezależnie od wyrażenia poglądu na kwalifikację prawną, wypowiadał się również kategorycznie co do winy oskarżonego. Tym samym doszło do uzewnętrznienia przez sędziego swojego poglądu na sprawę przed wydaniem orzeczenia kończącego postępowanie, w związku z czym już na etapie pierwszoinstancyjnego przewodu sądowego istniało realne niebezpieczeństwie rozpoznania sprawy przez stronniczo nastawionego sędziego. Tymczasem instytucja iudex suspectus ma miejsce właśnie wtedy, gdy brak jest możliwości obiektywnego przekonania przeciętnie rozsądnej osoby, że ustalone okoliczności nie będą rzutowały na bezstronne osądzenie sprawy (podobnie post. SN z 24.09.2008 r., III KK 73/08).
W niniejszej sprawie uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego należy wiązać z okolicznością, iż sędzia przed wydaniem orzeczenia kończącego sprawę, z góry zajął określone stanowisko co do istoty sprawy, ujawniając je w innym orzeczeniu, tj. w postanowieniu o przekazaniu sprawy według właściwości. Tym samym stwierdzone uchybienie w postaci obrazy art. 41 § 1 k.k. niewątpliwie mogło mieć wpływ na treść orzeczenia, albowiem pozbawiało stronę oskarżycielską realnej szansy na przekonanie składu orzekającego do swojego poglądu prawnego, z drugiej zaś pozbawiało oskarżonego i jego obrońcę realnej szansy na przekonanie tegoż składu co do prezentowanej linii obrony (skoro oskarżony do winy się nie przyznawał, a sędzia referent już na etapie wydawania postanowienia z dnia 01.02.2016 roku stwierdził, że wina oskarżonego w zakresie oszustwa i fałszerstwa podpisu na dokumencie nie ulega wątpliwości).
Wyrok SA w Gdańsku z dnia 4 listopada 2016 r., II AKa 327/16
Standard: 6503 (pełna treść orzeczenia)
Jedną z okoliczności stanowiących uzasadnioną wątpliwość, co do bezstronności sędziego i powodujących jego wyłączenie na wniosek będzie uzewnętrznienie przez tego sędziego jego poglądu na sprawę przed wydaniem orzeczenia i to zarówno w wypowiedzi na sali sądowej, jak i poza salą, w sposób świadczący o realnym niebezpieczeństwie jego stronniczości.
Akcentowanie w publicznej wypowiedzi faktu zawinienia przez wnioskodawczynię kilku zarzucanych jej przestępstw i zestawianie tej tezy z konstatacją, że aktualnie z prawnego punktu widzenia nie może być za nie ukarana, przekracza obiektywizm relacji ze stanu spraw będących przedmiotem zainteresowania dziennikarza, jaki powinien zachować rzecznik prasowy oraz może sugerować negatywne nastawienie, a nawet uprzedzenie sędziego do wnioskodawczyni.
Fakt zajęcia przez sędziego orzekającego w sprawie o odszkodowanie i zadośćuczynienie określonego stanowiska w odniesieniu do spraw, które stanowiły podstawę wniosku o zasądzenie konkretnych świadczeń z tytułu niewątpliwie niesłusznego tymczasowego aresztowania, nawet dla potrzeb publikacji prasowej, w którym sędzia chociażby częściowo uzewnętrznił swój stosunek osobisty do wnioskodawczyni, winien spowodować wyłączenie tego sędziego z powodów określonych w art. 41 § 1 k.p.k.
Wyrok SN z dnia 8 lutego 2011 r., V KK 227/10
Standard: 17624 (pełna treść orzeczenia)