Zarzut obrazy art. 2 § 2 k.p.k.

W kwestii naruszenia art. 2 § 2 k.p.k. - to stwierdzić należy, iż przepis ten posiada charakter ogólny - nie reguluje on toku postępowania w sprawach karnych, lecz określa jedynie cel do osiągnięcia którego służą konkretne przepisy kodeksu mające owo postępowanie ukształtować.

Przez statuowaną w omawianej normie zasadę prawdy materialnej należy rozumieć wyłącznie dyrektywę zobowiązująca do podjęcia starań i wyczerpania wszelkich środków służących do ustalenia tejże prawdy, jednakże, co wymaga podkreślenia - realizacji tej zasady mają służyć uregulowane expressis verbis i wynikające z ustawy konkretne reguły postępowania karnego. Dopiero zaś te właśnie normy nakazujące lub zakazujące dokonywania określonych czynności procesowych - mogą stanowić przedmiot uchybień (vide SN I KR 120/71 SN KR 247/70, SN III KK 461/06).

Wyrok SA w Lublinie z dnia 17 czerwca 2014 r., II AKa 110/14

Standard: 41463 (pełna treść orzeczenia)

Zarzut obrazy przepisu art. 2 § 2 k.p.k., zobowiązującego sąd do podejmowania wszelkich dostępnych środków procesowych niezbędnych dla dotarcia do tej prawdy, nie może sam przez się stanowić podstawy apelacji, skoro przepis ten zawiera jedynie deklarację ustawodawcy i swoiste zobowiązanie co do kształtowania procesu w taki sposób, by realizował tę zasadę będącą celem każdego procesu karnego.

Przepis ten ma charakter ogólny i nie normuje sposobu wykonywania czynności procesowych.

Wyrok SA w Szczecinie z dnia 9 października 2013 r., II AKa 120/13

Standard: 41464 (pełna treść orzeczenia)