Wypadek mniejszej wagi łapownictwa biernego (art. 228 § 2 k.k.)

W przypadku czynu zabronionego określanego mianem łapownictwa biernego ustawodawca instytucję wypadku mniejszej wagi przewidział wyłącznie dla zachowań wyczerpujących znamiona typu podstawowego tego przestępstwa, tj. przestępstwa z art. 228 § 1 k.k. Wynika to w sposób nie budzący wątpliwości już choćby z układu przepisów zawartych w art. 228 k.k.

Przepis statuujący wypadek mniejszej wagi ujęto w umieszczonym bezpośrednio pod paragrafem 1. tego artykułu, paragrafie 2, a przypomnieć trzeba, że zgodnie z § 23 ust. 3 zasad techniki prawodawczej (załącznik do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” - Dz. U. z 2016 r., poz. 283) jeżeli od któregoś z elementów przepisu szczegółowego przewiduje się wyjątki lub któryś z elementów tego przepisu wymaga uściślenia, przepis formułujący wyjątki lub uściślenia zamieszcza się bezpośrednio po danym przepisie szczegółowym.

Do oceny, czy zachowania oskarżonego Z.M. stanowiły wypadki mniejszej wagi opisane w art. 228 § 2 k.k. konieczne było ustalenie, iż doszło do wyczerpania znamion czynów zabronionych z art. 228 § 1 k.k. (typ podstawowy), a następnie należało dokonać w sposób kompleksowy analizy społecznej szkodliwości tych zachowań z uwzględnieniem wskazań art. 115 § 2 k.k.

Wyrok SN z dnia 21 czerwca 2017 r., II KK 98/17

Standard: 41147 (pełna treść orzeczenia)