Stwierdzenie niewłaściwośi na rozprawie i przekazanie sprawy innemu sądowi (art. 35 § 2 k.p.k.)

Stwierdzenie przez sąd na rozprawie głównej, że z powodu wyłączenia ze sprawy grupowej do odrębnego rozpoznania sprawy oskarżonego, którego przymiot uzasadniał jedynie właściwość tego sądu do rozpoznania z łączności również sprawy pozostałych oskarżonych, według zasad ogólnych należącej do właściwości sądu niższego rzędu, nie rodzi obowiązku przekazania tejże sprawy grupowej sądowi właściwemu, a jedynie stwarza taką możliwość na podstawie art. 35 § 2 k.p.k. i pod warunkiem wskazanym w tym przepisie.

Postanowienie SN z dnia 4 czerwca 2009 r., WZ 28/09

Standard: 41059 (pełna treść orzeczenia)

Art. 35 § 2 k.p.k., odnosi się do sytuacji, w której sąd na rozprawie głównej stwierdza, że albo „nie jest właściwy miejscowo”, co jest równoznaczne z konstatacją, iż właściwy pod tym względem jest inny sąd równorzędny, albo że „właściwy jest sąd niższego rzędu”, zawsze jednak w ramach jednej i tej samej struktury sądów – powszechnych bądź wojskowych. W związku z tym, pod określonym warunkiem (powstania konieczności odroczenia rozprawy), przekazanie sprawy może nastąpić, ale wcale nie musi. 

Postanowienie SN z dnia 13 grudnia 2002 r., WZ 42/02

Standard: 35326 (pełna treść orzeczenia)