Zarzut naruszenia art. 92 k.p.k.
Podstawa faktyczna rozstrzygnięcia (art. 92 k.p.k.)
W sytuacji gdy sąd wyrokował po przeprowadzeniu rozprawy, zarzut obrazy art. 92 k.p.k. jest zbędny i nieadekwatny. Art. 410 k.p.k. jest bowiem przepisem szczególnym względem art. 92 k.p.k., gdyż odnosi się do dowodów ujawnionych na rozprawie, a art. 92 k.p.k. w sposób ogólny odnosi się do całości ustaleń faktycznych stanowiących podstawę orzeczenia sądu na każdym etapie postępowania.
Wyrok SA w Lodzi z dnia 25 stycznia 2017 r., II AKa 292/16
Standard: 78556 (pełna treść orzeczenia)
Dla skuteczności zarzutu naruszenia art. 92 k.p.k. należy wykazać, że sąd wybiórczo potraktował ujawnione w sprawie dowody i pominął w uzasadnieniu orzeczenia analizę wiarygodności lub niewiarygodności konkretnych dowodów. Byłaby to wówczas nie swobodna, ale dowolna ocena dowodów. Taka sytuacja stanowiłaby rażące naruszenie prawa procesowego, mogące mieć wpływ na treść orzeczenia (zob. np. wyrok SN z 13 października 1999 r., II KKN 297/97).
Postanowienie SN z dnia 6 grudnia 2016 r., IV KK 192/16
Standard: 40854 (pełna treść orzeczenia)