Zarządzenie czynności sprawdzających (art. 546 k.p.k.)

W trybie art. 546 k.p.k. w zw. z art. 97 k.p.k. Sąd Najwyższy nie ma możliwości przeprowadzenia dowodów co do meritum sprawy i ocenienia na ich podstawie, czy oskarżony powinien zostać uznany winnym zarzucanego mu czynu, bowiem przepis ten zezwala jedynie na zapoznanie się – w tym przypadku – z dokumentami przedstawionymi przez stronę.

Skorzystanie przez sąd z uregulowania art. 546 k.p.k. w zw. z art. 97 k.p.k. jest prawem, a nie obowiązkiem sądu. W tej sytuacji zarządzenie czynności sprawdzających może mieć miejsce tylko wtedy, gdy to sąd, a nie strona, widzi potrzebę ich przeprowadzenia dla sprawdzenia okoliczności we wniosku przedstawionych.

Tryb określony w art. 97 k.p.k. nie może służyć poszukiwaniu i dostarczeniu faktycznej podstawy złożonego wniosku o wznowienie z powodu wskazanego w art. 540 § 1 pkt 2 k.p.k., ale ma jedynie prowadzić do procesowego zweryfikowania, w drodze stosownego środka dowodowego, tych okoliczności, które zostały przedstawione we wniosku.

Postanowienie SN z dnia 25 stycznia 2021 r., III KO 82/20

Standard: 55913 (pełna treść orzeczenia)

Tryb z 546 k.p.k. nie może służyć poszukiwaniu nowych dowodów przez organ procesowy (por. postanowienia SN: z dnia 20 października 2015 r., III KO 77/15; z dnia 9 sierpnia 2017 r., II KO 4/17); służy on tylko i wyłącznie procesowej weryfikacji faktów przytoczonych we wniosku o wznowienie, jeśli zarówno treść, jak i istota tych faktów wskazują na wysokie prawdopodobieństwo wadliwości zapadłego w sprawie skazanego orzeczenia (por. postanowienia SN: z dnia 19 marca 2008 r., IV KO 126/07, LEX nr 549311; z dnia 29 września 2010 r., IV KO 55/10).

Postępowanie prowadzone na podstawie art. 546 nie może być wykorzystywane do badania, czy wskazani we wniosku świadkowie mają wiadomości w sprawie, i ewentualnie jakie (por. postanowienia SN: z dnia 13 kwietnia 2005 r., V KO 80/04; z dnia 1 czerwca 2010 r., IV KO 23/10).

Nawet jeżeli do złożonego wniosku o wznowienie postepowania dołączono oświadczenie pochodzące od określonej osoby (jako tzw. ślad dowodu – uw. SN), to nie zawsze jest konieczne przeprowadzenie czynności przesłuchanie tej osoby przy wykorzystaniu przepisu art. 546 k.p.k. Możliwe jest np. poprzestanie na analizie pisemnych oświadczeń osób, o których przesłuchanie w charakterze świadków wystąpił wnioskodawca, jeśli jest to wystarczające dla stwierdzenia braku podstaw do wznowienia postępowania (por. postanowienia SN: z dnia 23 lutego 2012 r., III KO 97/11; z dnia 20 października 2016 r., V KO 60/16)

Postanowienie SN z dnia 20 lutego 2018 r., V KO 62/17

Standard: 40353 (pełna treść orzeczenia)