Współsprawstwo w przestępstwie rozboju kwalifikowanego
Rozbój kwalifikowany (art. 280 § 2 k.k.) Rozbój (art. 280 k.k.) Sprawstwo - współsprawstwo (art. 18 § 1 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Ujęte w art. 18 §1 k.k. współsprawstwo nie zawiera warunku, aby współdziałający zawierając porozumienie podjęli wspólny zamiar popełnienia czynu zabronionego. Istotne jest objęcie świadomością i wolą uczestników porozumienia wspólnego zachowania, stanowiącego realizację znamion czynu zabronionego. Dla bytu przestępstwa z art. 280 §2 k.k. nie jest konieczne, aby sprawcy działający wspólnie uzgodnili uprzednio, że przestępstwa dokonają z użyciem niebezpiecznego narzędzia. Użycie noża może bowiem nastąpić w trakcie dokonywanego rozboju, nawet w sposób dorozumiany. Jeżeli pozostali sprawcy na takie działanie wyrażają, nawet w sposób dorozumiany, zgodę i współdziałają ze sprawcą używającym noża, odpowiadają za popełnienie przestępstwa kwalifikowanego.
Wyrok SA w Białymstoku z dnia 28 sierpnia 2020 r., II AKa 65/20
Standard: 77940 (pełna treść orzeczenia)
Dla przypisania współsprawstwa w przestępstwie określonym w art. 280 § 2 k.k. nie jest wymagane, aby każdy ze sprawców posługiwał się bronią palną, nożem lub innym podobnie niebezpiecznym przedmiotem albo środkiem obezwładniającym. Wystarczy, że czyni to jeden ze współdziałających, zaś pozostali obejmują swoim zamiarem zespół przedmiotowych znamion przestępnego działania.
Surowsza odpowiedzialność za współdziałanie z osobą posługującą się bronią palną, nożem lub niebezpiecznym przedmiotem, a także ze sprawcą działającym w sposób niebezpieczny dla życia, wchodzi zatem w grę wówczas, gdy sprawca obejmował swoją świadomością takie zachowanie innej osoby i co najmniej się z nim godził (wyrok SA w Katowicach z dnia 29 września 2005 r., II AKa 235/05; wyrok SA z dnia 25 maja 2006 r., II AKa 146/06).
Nie jest konieczne, aby sprawcy "umówili się co do udziału w rozboju", bo może to wynikać z okoliczności przedmiotowych przestępstwa, czynności konkludentnie świadczących o działaniu w porozumieniu (wyrok SA w Krakowie z dnia 23 czerwca 2005 r., II AKa 116/05; wyrok SA we Wrocławiu z dnia 17 września 2013 r., II AKa 264/13). W takiej sytuacji do bytu przestępstwa z art. 280 § 2 k.k. konieczne jest, aby pozostali sprawcy na takie działanie wyrazili, nawet w sposób dorozumiany, zgodę, współdziałając ze sprawcą używającym np. noża, i opowiedzieli się w ten sposób za popełnieniem przestępstwa kwalifikowanego (wyrok SA w Katowicach z dnia 22 marca 2001 r., II AKa 66/01; Sąd Apelacyjny w Wrocławiu wyrok z dnia 17 sierpnia 2017 r., II AKa 204/17).
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 12 grudnia 2017 r., II AKa 155/17
Standard: 77819 (pełna treść orzeczenia)