Dyrektywy programowe

Dyrektywy o charakterze programowym szczególnie często posługują się pojęciami ocennymi, wyznaczającymi kierunki działań i pewne zasady podstawowe, z natury rzeczy określone w sposób generalny. Ich nieprecyzyjne, niejasne, a często wręcz wadliwe sformułowanie nie może być jednak oceniane wprost z punktu widzenia zasady dostatecznej ustawowej określoności regulacji, odnoszącej się do sfery praw i wolności obywatelskich. Inny jest bowiem charakter tych norm, nie mają one bezpośredniego związku z zasadą zaufania obywatela do państwa. Ogólnikowe sformułowanie może co najwyżej prowadzić do tego, że działalność określonej jednostki nie będzie realizowała celów, które stały u podstaw regulacji wyznaczających jej zadania. Regulacja taka, o ile nie dotyczy praw i wolności obywatelskich, może być krytykowana z pragmatycznego i funkcjonalnego punktu widzenia, nie stanowi natomiast naruszenia konstytucyjnej zasady państwa prawnego.

Orzeczenie TK z dnia 7 czerwca 1994 r., K 17/93

Standard: 654 (pełna treść orzeczenia)