Opłata od wniosku od wniosku o wznowienie postępowania (art. 15 ust. 1 pkt 10 u.k.s.k.)

Wymagana przez art. 15 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983 r. Nr 45, poz. 223 ze zm.), opłata od wniosku o wznowienie nie stanowi kosztów, o jakich mowa w art. 13 ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznanie za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), od których to kosztów strona jest zwolniona, a tym samym opłata ta podlega uiszczeniu pod rygorem określonym w art. 120 § 2 w zw. z art. 545 § 1 oraz art. 530 § 2 k.p.k. To samo dotyczy wniosku o wznowienie postępowania o odszkodowanie, przewidzianego w rozdziale 58 Kodeksu postępowania karnego.

Z uwagi na to, że wniosek o wznowienie postępowania jest drugim z nadzwyczajnych środków zaskarżenia, nie ma żadnych powodów, aby na gruncie tego wniosku odmiennie traktować kwestię uiszczenia wymaganej od tej czynności procesowej opłaty, bez względu na to, czy chodzi o odszkodowanie przewidziane w rozdziale 58 Kodeksu postępowania karnego, czy wynikające z ustawy o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych z 1991 r. W obu wypadkach przepisy ustawowe zwalniają wprawdzie wnioskodawcę od kosztów tego postępowania (art. 554 § 2 in fine k.p.k. i art. 13 ustawy z 1991 r.), ale przez koszty postępowania w sprawach objętych tymi normami należy rozumieć jedynie koszty powstałe w toku postępowania w przedmiocie odszkodowania w okresie od jego wszczęcia do prawomocnego zakończenia (tak też zasadnie np. w postanowieniu SA w Białymstoku z dnia 24 kwietnia 1996 r., WKK 50/96), zatem zwolnienie to nie dotyczy wniosku o wznowienie postępowania (tak też np. w postanowieniu SA w Lublinie z dnia 14 października 1993 r., II AKo 43/93).

Postępowanie o wznowienie dotyczy procesu prawomocnie zakończonego, w tym wypadku o odszkodowanie, a więc w sprawie o wznowienie postępowania o odszkodowanie, dochodzone w trybie ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego (Dz. U. Nr 34, poz. 149 ze zm.), nie mogą odnosić się do niego przepisy o kosztach postępowania w przedmiocie tego odszkodowania, jest to bowiem inne postępowanie, prowadzone w celu wzruszenia prawomocnego orzeczenia, które to postępowanie, samo w sobie, nie jest procesem o odszkodowanie.

Wymagana przez art. 15 ust. 1 pkt 9 ustawy z 1973 r. o opłatach w sprawach karnych, opłata od wniosku o wznowienie, nie stanowi kosztów, o jakich mowa w art. 13 ustawy z 1991 r., od których to kosztów strona jest zwolniona, a tym samym opłata ta podlega uiszczeniu pod rygorem określonym w art. 120 § 2 w zw. z art. 545 § 1 oraz art. 530 § 2 k.p.k. To samo zresztą dotyczy wniosku o wznowienie postępowania o odszkodowanie, przewidzianego w rozdziale 58 Kodeksu postępowania karnego.

Postanowienie SN z dnia 3 sierpnia 2011 r., III KZ 52/11

Standard: 39714 (pełna treść orzeczenia)