Posiadanie bez zezwolenia jednego naboju
Pojęcie posiadania broni lub amunicji w rozumieniu w art. 263 § 2 k.k.
Pogląd Sądu Okręgowego co do tego, że posiadanie nawet jednego naboju amunicji wypełnia znamiona typu czynu zabronionego z art. 263 § 2 k.k., nie może być uznany za przejaw rażącego naruszenia prawa.
Ustawodawca w art. 263 § 2 k.k. penalizuje określony stan, to jest posiadanie broni palnej albo amunicji, pomimo braku indywidualnej decyzji administracyjnej o określonej treści (zezwolenia na posiadanie broni). Stąd, aby ustalić, czy sprawca swoim zachowaniem wyczerpał znamiona tego przestępstwa wystarczy stwierdzenie zaistnienia tych dwóch zaszłości. Przy czym – co istotne in concreto – użyta w tym przepisie alternatywa pozwala bezspornie wnioskować, że penalizowane jest już samo posiadanie amunicji bez wymaganego zezwolenia, bowiem zarówno odrębne posiadanie broni, jak i amunicji bez wymaganego pozwolenia jest karalne (por. wyrok SN z dnia 16 grudnia 2020 r., IV KK 420/19).
W orzecznictwie stwierdza się, że stanowi przestępstwo posiadanie nawet jednego naboju, jeżeli tego rodzaju nabój stanowi amunicję do broni palnej (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., II AKa 209/13, aprobująco Z. Ćwiąkalski [w:] Kodeks karny. Część szczególna. Tom II. Część II. Komentarz do art. art. 212-277d, red. W. Wróbel, A. Zoll, WKP 2017, teza 10 komentarza do art. 263). W kontekście przytoczonego stanowiska i poczynionego tam zastrzeżenia (nabój „stanowiący amunicję do broni palnej”) trzeba podkreślić, że nie ma znaczenia cel posiadania naboju, jeżeli bezspornie ustalono, że stanowił on amunicję zdolną do wystrzału, której posiadanie jest reglamentowane
Postanowienie SN z dnia 5 kwietnia 2023 r., V KK 48/23
Standard: 77664 (pełna treść orzeczenia)
Z treści art. 263 § 2 k.k. wynika w sposób jednoznaczny, że stanowi przestępstwo posiadanie nawet jednego naboju, jeżeli tego rodzaju nabój stanowi amunicję do broni palnej (wyrok SA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., II AKa 209/13, wyrok SA w Krakowie z dnia 21 marca 2001 r., II AKa 28/08).
Art. 263 § 2 k.k. chroni nie tylko porządek publiczny i bezpieczeństwa obywateli przed zagrożeniem ze strony niekontrolowanego posiadania broni palnej i amunicji, ale także, przynajmniej pośrednio, tryb kontroli obrotu i posiadania tych przedmiotów, normowany na płaszczyźnie administracyjnej. Z tego punktu widzenia argument, iż naboje nie stanowiły żadnego realnego zagrożenia dla życia, zdrowia lub mienia, nie mógłby być wystarczający dla uznania czynu za społecznie niebezpieczny w stopniu znikomym.
Wyrok SA w Katowicach z dnia 7 czerwca 2017 r., II AKa 167/17
Standard: 39651 (pełna treść orzeczenia)
Nie ulega wątpliwości, że oskarżony posiadał bez wymaganego zezwolenia amunicję do broni palnej w postaci jednego naboju pistoletowego kaliber 7,65 mm wzór Browning produkcji austriackiej. Tego rodzaju zachowanie wyczerpuje znamiona określone w art. 263 § 2 k.k. Z treści tego przepisu wynika w sposób jednoznaczny, że stanowi przestępstwo posiadanie nawet jednego naboju, jeżeli tego rodzaju nabój stanowi amunicję do broni palnej.
Wyrok SA w Warszawie z dnia 8 lipca 2013 r., II AKa 209/13
Standard: 39650 (pełna treść orzeczenia)