Wynagrodzenie za opinię sporządzoną przez Komisję psychiatryczna do spraw środków zabezpieczających (art. 201 k.k.w.)
Komisja psychiatryczna do spraw środków zabezpieczających (art. 201 k.k.w.)
Opinia komisji psychiatrycznej do spraw środków zabezpieczających, o której mowa w art. 201 § 1 i § 2 k.k.w., nie jest opinią biegłego w rozumieniu art. 193 k.p.k., wobec czego za jej sporządzenie nie przysługuje wynagrodzenie.
Komisja nie tylko jest systemowym koordynatorem realizacji środków zabezpieczających na płaszczyźnie ściśle medycznej, ale z uwagi na to, że ustawodawca nadał jej w art. 201 § 2 k.k.w. status procesowy na gruncie postępowania wykonawczego, pełni funkcję podmiotu, przy udziale którego wykonuje się orzeczenie. Stanowi więc ona inny organ uprawniony przez ustawę do wykonywania orzeczeń w rozumieniu art. 10 § 2 k.k.w. Nie może więc ona jednocześnie pełnić, na żadnym etapie postępowania wykonawczego, funkcji biegłego.
Udział Komisji na tym etapie postępowania jest obligatoryjny. Sąd, wykonując orzeczenie o zastosowaniu środka zabezpieczającego związanego z umieszczeniem w zamkniętym zakładzie psychiatrycznym lub w zakładzie leczenia odwykowego, władny jest określić rodzaj zakładu (w ramach ustanowionej struktury) wyłącznie po zasięgnięciu opinii Komisji. Sąd nie ma więc możliwości wyboru osoby biegłego czy instytucji, która ma sporządzić opinię, lecz jest zobowiązany zasięgnąć opinii ściśle wskazanego podmiotu. Opinie Komisji dotyczące rodzaju zakładu, w którym środek zabezpieczający ma być realizowany, nie są jednak opiniami w rozumieniu art. 193 k.p.k.
Postanowienie SN z dnia 20 czerwca 2013 r., I KZP 2/13
Standard: 43424 (pełna treść orzeczenia)
Nie ulega wątpliwości, że biegłym lub instytucji opiniującej należy się wynagrodzenie za sporządzoną opinię, co normuje obecnie przepis art. 618f § 1 k.p.k., który należy odnosić do wszystkich podmiotów wymienionych w art. 193 § 1 i 2 k.p.k., w tym także do Komisji opiniującej stosownie do przepisu art. 201 § 2 k.k.w. i przepisów wykonawczych. Jedynie w przypadkach wyraźnie wskazanych w ustawie wydanie opinii nie uzasadnia przyznania wynagrodzenia, jak to określono np. w przepisie art. 203 § 3 k.k.w., który byłby zbędny, jeśliby do zasad wynagradzania za opinie wydawane w postępowaniu wykonawczym nie stosowałoby się ogólnych zasad wynagradzania za opinie unormowanych przepisami k.p.k. i innymi przepisami o kosztach przeprowadzenia dowodu z opinii biegłych w postępowaniu karnym. Należy też zaznaczyć, że brak wynagrodzenia za sporządzenie opinii w myśl art. 203 § 3 k.k.w. uzasadniony jest tym, że opinie, o których tam mowa wydawane są przez lekarzy zatrudnionych w zakładzie zamkniętym i pobierających tam wynagrodzenie w ramach stosunku pracy, natomiast członkowie komisji psychiatrycznej, o której mowa w art. 201 § 2 k.k.w., zgodnie z pismami złożonymi do akt sprawy nie są wynagradzani w żaden sposób za czynności wykonywane w ramach działań tej komisji.
Z tych wszystkich względów Sąd Apelacyjny uznał, że Komisji Psychiatrycznej do Spraw Środków Zabezpieczających opiniującej na podstawie § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 10 sierpnia 2004 roku w sprawie wykazu zakładów psychiatrycznych i zakładów leczenia odwykowego przeznaczonych do wykonywania środków zabezpieczających oraz składu, trybu powoływania i zadań komisji psychiatrycznej do spraw środków zabezpieczających (Dz. U. Nr 179, poz. 1854) należy się wynagrodzenie za wydaną opinię.
Postanowienie SA w Katowicach z dnia 22 stycznia 2013 r., II AKzw 1762/12
Standard: 39639 (pełna treść orzeczenia)