Okoliczności popełnienia przestępstwa i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości (art. 335 § 2 k.p.k.)

Możliwość wydania wyroku w trybie art. 335 § 1 k.p.k. istnieje w przypadku, gdy materiał dowodowy zebrany w sprawie pozwala na stwierdzenie, że okoliczności czynu i wina oskarżonego nie budzą wątpliwości. Oznacza to, że in concreto nie występują w sprawie żadne wątpliwości odnośnie do sprawstwa danego czynu, winy oskarżonego, wypełnienia znamion tego czynu wymienionych w przepisach prawa karnego materialnego, przy uwzględnieniu wszystkich dowodów, na których oparto wniosek.

Sąd, rozpoznający wniosek o wydanie wyroku skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kar lub innych środków, zobligowany jest na podstawie art. 343 k.p.k. do dokonania kontroli zasadności i legalności wniosku. Dopiero po dokonaniu takiej kontroli możliwe jest bądź uwzględnienie wniosku i wydanie wyroku (art. 343 § 6 k.p.k.), bądź zwrot sprawy prokuratorowi i ewentualne rozpoznanie jej na zasadach ogólnych (art. 343 § 7 k.p.k.; wyrok SN z 10 sierpnia 2017 r., III KK 335/17; wyrok SN z 27 czerwca 2017 r., II KK 124/17).

Wyrok SN z dnia 18 stycznia 2023 r., II KK 361/22

Standard: 66862 (pełna treść orzeczenia)

Stosownie do treści art. 335 § 2 k.p.k. przesłanką skazania bez przeprowadzenia rozprawy jest brak jakichkolwiek wątpliwości co do okoliczności popełnienia przestępstwa, w tym winy oskarżonego. W orzecznictwie zauważa się, że jednym z warunków konsensualnego zakończenia postępowania na posiedzeniu - w trybie art 335 § 1 k.p.k. jest ustalenie, że wątpliwości nie budzi nie tylko zasadnicza kwestia sprawstwa czynu przez określoną osobę, ale wszystkie te okoliczności, które są istotne dla ustaleń o odpowiedzialności karnej sprawcy, w tym dla właściwej oceny prawnej czynu będącego przedmiotem osądu (wyrok SN z dnia 17 listopada 2010 r., II KK 272/10).

W konsekwencji, w ocenie Sądu Najwyższego nie budzi wątpliwości, że jeśli po złożeniu wniosku o skazanie na posiedzeniu, wyjdzie na jaw, że oskarżony miał tempore criminis ograniczoną zdolność rozpoznania znaczenia czynu lub pokierowania postepowaniem w rozumieniu art. 31 § 2 k.k., uwzględnienie wniosku przez sąd wymaga dokonania w nim przez strony korekty uwzględniającej tę ujawnioną okoliczność, a to z kolei wymaga zmiany porozumienia miedzy prokuratorem a oskarżonym leżącego u podstaw wniosku. Uwzględnienie wniosku bez poczynienia w nim stosownej korekty niewątpliwie stanowi naruszenie tego warunku określonego w art. 335 § 2 k.p.k., z którego wynika, że skazanie na posiedzeniu może nastąpić tylko w przypadku oczywistego i niebudzącego co do poprawności ustalenia stanu faktycznego.

Wyrok SN z dnia 20 grudnia 2018 r., V KK 558/18

Standard: 39501 (pełna treść orzeczenia)