Chwila dokonania kradzieży
Kradzież (art. 278 § 1 k.k.)
Kradzież jest przestępstwem materialnym, a jego dokonanie następuje z chwilą objęcia we władanie przedmiotu kradzieży przez sprawcę. W orzecznictwie jednoznacznie przyjęta została teoria zawładnięcia, zgodnie z którą przestępstwo kradzieży dokonane jest już z chwilą zawładnięcia rzeczą, tj. objęcia jej we faktyczne władanie, jeżeli towarzyszy temu działaniu cel przywłaszczenia zabranej rzeczy.
Wyrok SR dla Warszawy Pragi-Południe z dnia 5 października 2016 r., III K 418/14
Standard: 39329 (pełna treść orzeczenia)
Przy przestępstwie kradzieży działanie sprawcy należy uznać za ukończone z chwilą, gdy sprawca „zawładnął rzeczą, objął ją w swoje posiadanie, bez względu na to, czy zdołał następnie zamiar rozporządzania tą rzeczą jako swoją urzeczywistnić czy też nie” (wyrok SN z 21 stycznia 1985 r., II KR 311/84).
Wyrok SR dla Warszawy Mokotowa z dnia 6 czerwca 2016 r., VIII K 654/11
Standard: 39330 (pełna treść orzeczenia)
Konstrukcja prawna kradzieży opiera się na teorii zawładnięcia, według której kradzież jest dokonana w chwili zaboru, tj. objęcia przedmiotu wykonawczego we władztwo sprawcy, i w związku z tym stopień utrwalenia władztwa nad tym mieniem, dalsze losy mienia oraz dalsze zamiary sprawcy względem mienia są obojętne z punktu widzenia oceny prawnej. Skoro z przytoczonych wyjaśnień oskarżonego Józefa P. wynika, że zaboru galanterii pasmanteryjnej dokonali w celu przywłaszczenia, to dla oceny prawnej tego działania przestępnego jako zagarnięcia obojętne jest, co oskarżony po dokonaniu zaboru z mieniem tym uczynił i z jakiego powodu.
Dlatego brak podstaw do uznania, że późniejsze zniszczenie tej galanterii przez spalenie stanowi przestępstwo zniszczenia mienia
Wyrok SN z dnia 11 stycznia 1988 r., II KR 343/87
Standard: 39325 (pełna treść orzeczenia)