Zamiar ewentualny przy przestępstwie zabójstwa

Zgodnie z uznaną z w pełni wiarygodną opinią biegłej z zakresu medycyny sądowej, przyczyną śmierci pokrzywdzonego były skutki uderzeń zadanych kijem. Czynnikiem dodatkowym jedynie, niekorzystnym w mechanizmie zgonu był wstrząs krwotoczny będący skutkiem krwawienia zarówno związanego z uderzeniami zadanymi kijem, jak i na skutek bardzo intensywnego krwawienia zewnętrznego z doznanych bardzo licznych ran powłok głowy oraz związana z tymi obrażeniami utrata krwi. W ocenie Sądu Apelacyjnego tak poczynione ustalenia nie pozwalają na przypisanie oskarżonym działania w zamiarze bezpośrednim zabójstwa, tj. tego, że chcieli je popełnić. W pełni natomiast wyczerpuje znamiona zabójstwa w zamiarze ewentualnym

Wyrok SA w Gdańsku z dnia 9 czerwca 2021 r., II AKa 16/21

Standard: 76421 (pełna treść orzeczenia)

Oskarżona zadając ciosy nożem nie tylko przewidywała, ale i godziła się na śmierć pokrzywdzonego. Żadną miarą nie można przyjąć, że oskarżona swoją umyślnością obejmowała wyłącznie ciężkie uszkodzenie ciała. Świadczy o tym jednoznacznie umiejscowienie spowodowanych przez oskarżoną obrażeń. K. Ł. spowodowała ranę kłutą w linii środkowo – obojczykowej prawej w VII międzyżebrzu, drążącą do światła klatki piersiowej i jamy brzusznej.

Rodzaj użytego przez oskarżoną narzędzia (nóż kuchenny) oraz siła i umiejscowienie jednego z dwóch zadanych ciosów są faktami, które jednoznacznie świadczą o zamiarze zabójstwa. Każdy przeciętny człowiek zdaje sobie sprawę, że uderzenie nożem w okolice klatki piersiowej, gdzie znajdują się kluczowe dla życia organy, może skutkować zgonem.

Każda osoba, która zadaje cios nożem w te okolice ciała nie tylko przewiduje, że może w ten sposób doprowadzić do śmierci, ale też na nią się godzi. Oskarżona zatem zadając cios w okolice klatki piersiowej musiała wyobrażać sobie skutek śmiertelny i go akceptować. W chwili zadawania ciosu nożem w okolice klatki piersiowej oskarżona nie miała podstaw, aby zakładać, że w ten sposób nie spowoduje śmierci pokrzywdzonego.

Wyrok SA w Białymstoku z dnia 8 czerwca 2021 r., II AKa 42/21

Standard: 63089 (pełna treść orzeczenia)

Jeżeli realizacja przez sprawcę czynności wykonawczych, w ramach przestępstwa rozboju, objętych zamiarem bezpośrednim, może zakończyć się bez spowodowania skutków, które objęte mogłyby zostać wyłącznie zamiarem ewentualnym, odstąpienie przez sprawcę od dalszych działań, po dokonaniu tego czynu zabronionego, będzie przemawiać za ustaleniem, że przy tych czynnościach nie kierował się on również zamiarem ewentualnym zabójstwa. Dodatkowo za takim ustaleniem będzie przemawiał fakt, że skutek w postaci śmierci pokrzywdzonej nie był koniecznym do wywołania, by skuteczne okazały się te czynności wykonawcze, które zmierzać miały do stworzenia warunków do zaboru mienia. Nadto ustalenia takie będzie również wspierała okoliczność, że swoim działaniem oskarżony nie stworzył bezpośredniego zagrożenia dla życia pokrzywdzonej, więc skutek w postaci jej śmierci nie mógł być postrzegany, ani jako nieuchronny, ani nawet prawdopodobny. Oskarżony nie mógł zatem się na taki skutek godzić, jeżeli nie był on nawet w polu jego świadomości, bo nie miał on powodu, by go przewidywać.

Wyrok SA w Warszawie z dnia 26 marca 2021 r., II AKa 348/20

Standard: 76411 (pełna treść orzeczenia)