Ciężki uszczerbek na zdrowiu w rozumieniu art. 156 k.k.
Ciężki uszczerbek na zdrowiu (art. 156 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Postać ciężkiego uszczerbku na ciele wymieniona w art. 156 § 1 lub 2 k.k. nie musi być sprecyzowana w świadomości sprawcy, ale nie oznacza to oczywiście, że „zamiar ogólny” jest szczególną postacią zamiaru obejmującą jakiekolwiek skutki zamachu na zdrowie drugiego człowieka. Przeciwnie, pojęciem tym obejmuje się świadome spowodowanie ciężkiego uszczerbku na zdrowiu człowieka w postaciach określonych w tym przepisie.
Możliwe jest stosowanie kumulatywnej kwalifikacji w stanach faktycznych, w których sprawca tym samym działaniem wywołuje różne skutki stypizowane w ustawie, z których tylko część jest objęta zamiarem (umyślnością) sprawcy, część zaś objęta jest nieumyślnością. Inaczej mówiąc, gdy sprawca podejmując określone zachowanie będzie chciał lub godził się na spowodowanie tylko lekkiego lub średniego uszczerbku na zdrowiu pokrzywdzonego tym zachowaniem, a spowoduje skutek w postaci ciężkiego uszczerbku, to odpowie z art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 157 § 1 lub 2 k.k.
Wyrok SN z dnia 17 listopada 2021 r., IV KK 55/20
Standard: 62999 (pełna treść orzeczenia)
1. Skutki kwalifikujące się jako ciężki uszczerbek na zdrowiu wyodrębnione zostały w pierwszej kolejności na podstawie kryterium anatomicznego opartego na normalnej strukturze organizmu człowieka. Ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu będzie spowodowanie ciężkiego kalectwa, czyli naruszenia tej normalnej struktury przez spowodowanie utraty lub trwałego uszkodzenia narządu ciała.
2. „Dalsze skutki kwalifikowane jako ciężki uszczerbek na zdrowiu zostały wyróżnione za pomocą kryterium fizjologicznego, opartego na pojęciu „choroby”. Istotą choroby jest rozstrój zdrowia, czyli zakłócenie prawidłowego funkcjonowania organizmu.
Za ciężki uszczerbek na zdrowiu należy rozumieć, zgodnie z art. 156 § 1 pkt 2 k.k., ciężką chorobę nieuleczalną oraz długotrwałą chorobę realnie zagrażającą życiu. W stosunku do tego skutku, stanowiącego znamię typu czynu zabronionego, art. 156 § 1 pkt 2 różni się istotnie w porównaniu z regulacją zawartą w art. 155 § 1 pkt 2 k.k. z 1969 r.
W art. 155 § 1 pkt 2 k.k. występowały samodzielnie, jako skutki decydujące o dokonaniu przestępstwa, dwie odmiany ciężkich chorób: ciężka choroba nieuleczalna oraz ciężka choroba długotrwała. Trzecią kategorią była choroba zazwyczaj zagrażająca życiu. ... Wprowadzona zmiana powoduje, że dezaktualizuje się w dużym stopniu orzecznictwo dotyczące tych znamion. W szczególności inaczej musi być interpretowane znamię długotrwałości choroby.
Długotrwała choroba realnie zagrażająca życiu oznacza, że realne zagrożenie dla życia nie było przelotne, lecz utrzymywało się przez dłuższy czas. Nie można jednak twierdzić, że chodzi tu o okres 6 miesięcy, jak interpretował SN długotrwałość choroby na gruncie art. 155 § 1 pkt 2 k.k. z 1969 r. .
Na gruncie art. 156 § 1 pkt 2 k.k. długotrwałość może być rozumiana nawet jako okres kilkudniowy, w którym występowało realne zagrożenie dla życia, tzn. miało miejsce poważne zaburzenie podstawowych czynności układów narządów istotnych dla utrzymania życia, a więc np. ośrodkowego układu nerwowego, układu oddechowego lub krążenia, z powodu, których zaburzeń w każdej chwili można się spodziewać zahamowania czynności tych układów i zgonu”.
W oparciu o kryterium fizjologiczne, wyodrębniony także został skutek, spełniający warunki ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, w postaci „trwałej choroby psychicznej”.
Za wyróżnik skutku realizującego znamiona ciężkiego uszczerbku na zdrowiu jest kryterium społeczne. Chodzi tu o całkowitą lub znaczną trwałą niezdolność do pracy w zawodzie.
Ostatnim kryterium, którym posłużył się ustawodawca dla określenia skutków stanowiących ciężki uszczerbek na zdrowiu, jest kryterium estetyczne. Chodzi tu o „trwałe, istotne zeszpecenie lub zniekształcenie ciała”.
Choroba realnie zagrażająca życiu jest to taki stan, który bez szybkiej, fachowej interwencji lekarskiej prowadzi do śmierci. Stan taki, jak wynika to z definicji, zazwyczaj jest krótkotrwały.”
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 6 czerwca 2017 r., III K 273/16
Standard: 39297 (pełna treść orzeczenia)