Doręczenia przez przyznanie (art. 142 k.p.k.)
Doręczenia w procesie karnym (art. 128-142 k.p.k.)
W treść art. 142 k.p.k. leży przekonanie, że naruszenie wymogów formalnych przy dokonywaniu doręczeń przestaje mieć znaczenie, jeżeli osoba, której ochronie te wymogi mają służyć, oświadcza, że pomimo uchybień określona informacja do niego dotarła.
Wyrok SA w Szczecinie z dnia 12 października 2017 r., II AKa 53/17
Standard: 76171 (pełna treść orzeczenia)
Podstawowy cel każdego dokonywanego doręczenia, jego istota, sprowadza się do przekazania treści orzeczenia lub zarządzenia do świadomości strony.
Sformalizowany tryb dokonywania doręczeń podporządkowany jest wyżej określonemu celowi i służyć ma zabezpieczeniu gwarancji procesowych każdej ze stron, tj. zagwarantowaniu dotarcia treści orzeczenia lub zarządzenia do świadomości stron. Zachowanie sformalizowanego trybu bynajmniej nie jest konieczne, jeśli tylko strona, dla której pismo było przeznaczone, oświadczy, że pismo to otrzymała. Takie oświadczenie strony zastępuje pokwitowanie, uważane jest za dostateczny dowód dotarcia do świadomości strony treści pisma.
Postanowienie SN z dnia 11 grudnia 1991 r., V KRN 304/90
Standard: 38855 (pełna treść orzeczenia)