Wymiana przez strony pism przygotowawczych (art. 205[3] k.p.c.)
Rozprawa (art. 206 - 226 k.p.c.) Zasada koncentracji materiału procesowego (zasada prekluzji dowodowej)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 207 kpc. § 3 przewodniczący może przed pierwszym posiedzeniem wyznaczonym na rozprawę zobowiązać strony do złożenia dalszych pism przygotowawczych, oznaczając porządek składania pism, termin, w którym należy je złożyć, i okoliczności, które mają być wyjaśnione.
W toku sprawy złożenie pism przygotowawczych następuje tylko wtedy, gdy sąd tak postanowi, chyba że pismo obejmuje wyłącznie wniosek o przeprowadzenie dowodu. Jak stanowi § 6, sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba że strona uprawdopodobni, że nie zgłosiła ich wcześniej bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Zgodnie zaś z § 7, pismo przygotowawcze złożone z naruszeniem § 3 podlega zwrotowi.
Nie ulega wątpliwości, jak trafnie zwrócił uwagę Sąd Rejonowy, że powód mógłby z własnej inicjatywy uzupełnić pozew poprzez złożenie dokumentów zawnioskowanych jako dowody, tym niemniej, skoro sprawa została przekazana z elektronicznego postępowania upominawczego, gdzie do pozwu dowodów się nie dołącza, to skorzystanie z uprawnienia, które daje art. 207 § 3 kpc, należy traktować jako powinność sądu. Powinność tę wzmacnia treść art. 208 § 1 kpc, który nakłada na przewodniczącego, stosownie do okoliczności, obowiązek wydania przed rozprawą na podstawie pozwu i innych pism procesowych zarządzenia mającego na celu przygotowanie rozprawy; przewodniczący może m.in. zarządzić przedstawienie dokumentów (art. 208 § 1 pkt 5 kpc).
Sąd Rejonowy skorzystał z uprawnienia z art. 207 § 3 kpc w zw. z art. 208 § 1 kpc, tyle że dość niefortunnie. Z jednej strony treść wezwania została wypaczona, a z drugiej – zobowiązanie skierowane do powoda nie odpowiadało wymogom określonym w pierwszym z wymienionych przepisów; brak wyznaczenia terminu oraz pouczenia o ujemnych skutkach niewykonania wezwania.
Skoro pozwana nie wdała się w spór, a jednocześnie okoliczności faktyczne przytoczone przez powoda wzbudziły wątpliwości z uwagi na brak dowodów, o których mowa w pozwie, Sąd decydując się na przeprowadzenie postępowania dowodowego powinien wezwać powoda w trybie art. 207 § 3 kpc do złożenia owych brakujących dowodów, zwłaszcza gdy wcześniejsze zobowiązanie było podjęte i wykonane wadliwie.
Wyrok SO w Poznaniu z dnia 25 kwietnia 2017 r., II Ca 422/17
Standard: 8756 (pełna treść orzeczenia)
Sąd w składzie rozpoznającym tę sprawę wykłada wspomniany przepisart. 207 §3 k.p.c. w ten sposób, że przed pierwszym posiedzeniem wyznaczonym na rozprawę składanie pism przygotowawczych przez strony nie wymaga zgody, o czym świadczy zestawienie przeciwstawnych w rozumieniu tego przepisu sformułowań: „przed pierwszym posiedzeniem wyznaczonym na rozprawę” i „w toku sprawy” (to drugie wyrażenie oznacza więc w tym przepisie co innego niż chwila doręczenia pozwu). Tok sprawy w kontekście pism przygotowawczych następuje z otwarciem pierwszego merytorycznego posiedzenia wyznaczonego na rozprawę.
Wyrok SO w Olsztynie z dnia 13 kwietnia 2017 r., I C 478/16
Standard: 9399 (pełna treść orzeczenia)