Dopuszczenie dowodu z zeznań świadka zawartych w aktach innej sprawy
Zeznania świadka w postępowaniu cywilnym (art. 258 - 277 k.p.c.) Zasada bezpośredniości w procesie cywilnym (art. 323, art. 235 i 239 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Dowód z protokołu zeznań świadka przesłuchanego w innym postępowaniu jest dowodem z dokumentu urzędowego odzwierciedlającego treść tych zeznań. Przeprowadzenie tego dowodu nie narusza zasady bezpośredniości (art. 235 § 1 k.p.c.), jego charakter należy jednak uwzględnić przy ocenie dokonywanej na podstawie art. 233 § 1 k.p.c.
Gdy sąd przeprowadza dowód z protokołu przesłuchania świadka przeprowadzonego w innym postępowaniu, wtedy nie ma odstępstwa od zasady bezpośredniości w znaczeniu podmiotowym (art. 235 § 1 k.p.c.), gdyż dowód z tego dokumentu przeprowadzany jest przed sądem (składem) orzekającym. Nie jest to dowód z przesłuchania świadka, lecz dowód z dokumentu urzędowego odzwierciedlającego treść tego zeznania (por. w tym zakresie wyrok SN z dnia 30 maja 2008 r., III CSK 344/07), a więc dowód bardziej pośredni niż dowód z przesłuchania świadka, co należy uwzględnić przy jego ocenie w połączeniu ewentualnie z pozostałymi dowodami (art. 233 § 1 k.p.c.).
Protokół z przesłuchania świadka jest - jako dokument urzędowy - dowodem tego, jaka była treść zeznania świadka, nie jest dowodem prawdziwości tej treści (art. 244 § 1 k.p.c.).
Wyrok SN z dnia 12 kwietnia 2018 r., II CSK 399/17
Standard: 15355 (pełna treść orzeczenia)
Jedną z naczelnych zasad procedury cywilnej jest reguła bezpośredniości w myśl której postępowanie dowodowe powinno być przeprowadzone przed sądem orzekającym.
Osobowe środki dowodowe nie mogą być zastąpione odpisem protokołów zeznań i oświadczeń złożonych w innych postępowaniach sądowych, jeżeli tylko przeprowadzenie takich dowodów w danym postępowaniu jest możliwe. Konsekwentnie uzyskana w ten sposób wiedza o faktach nie może stanowić podstawy przyjętych domniemań faktycznych. Możliwość ich ustalenia w sposób przewidziany w art. 231 k.p.c. wchodzi bowiem w rachubę tylko w razie braku bezpośrednich dowodów. Fakt domniemany nie wymaga dowodzenia, natomiast twierdzenia i dowodzenia na ogólnych zasadach wymagają fakty składające się na podstawę faktyczną domniemania.
Wyrok SN z dnia 7 listopada 2014 r., IV CSK 77/14
Standard: 48581 (pełna treść orzeczenia)