Niezachowanie formy aktu notarialnego w rencie bez wynagrodzenia (art. 906 § 2 w związku z art. 890 § 1 k.c.)

Jeżeli strony zawartą umowę nazwały umową renty, a treść tej umowy odpowiada umowie renty (art. 903 KC), to brak podstaw do twierdzenia, iż w razie jej nieważności strony wiąże „umowa nienazwana” o takiej treści, jak umowa renty. Zgodnie bowiem z art. 58 § 1 KC czynność prawna sprzeczna z prawem jest nieważna, chyba że właściwy przepis przewiduje inny skutek. W odniesieniu do umowy renty, zawartej bez notarialnego oświadczenia osoby zobowiązującej się do świadczenia, umowa staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione (art. 906 § 2 w związku z art. 890 § 1 KC). 

W tej sytuacji kwota wypłacona przez podatnika nie podlega odliczeniu od dochodu jako inny trwały ciężar oparty na tytule prawnym (art. 26 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednolity tekst: Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Wyrok SN z dnia 13 grudnia 2000 r., III RN 28/00

Standard: 38318 (pełna treść orzeczenia)

Z faktu, że do renty bez wynagrodzenia stosuje się przepisy o darowiźnie (art. 906 § 2 KC) wynika, iż oświadczenie osoby zobowiązującej się do świadczenia renty powinno być złożone w formie aktu notarialnego (art. 890 § 1 zdanie pierwsze KC), jednakże w wypadku niezachowania tej formy umowa ta jest ważna, jeżeli świadczenie to zostało spełnione (art. 890 § 1 zdanie drugie KC).

Wyrok SN z dnia 26 maja 2000 r., III RN 167/99

Standard: 38322 (pełna treść orzeczenia)