Żądanie demontażu i ponownego zamontowania po dokonaniu wymiany na wolną od wad lub usunięciu wady (art. 561[1] k.c.)

Zgodnie z art. 5611 § 1 KC jeżeli rzecz wadliwa została zamontowana, kupujący może żądać od sprzedawcy demontażu i ponownego zamontowania po dokonaniu wymiany na wolną od wad lub usunięciu wady (lex sepcialis do art. 561 KC). Przepis ten ma zastosowanie zarówno wtedy, gdy montaż był prawidłowy, jak i wtedy, gdy był nieprawidłowy, niezależnie od przyczyny tej nieprawidłowości. Obejmuje zatem przypadki, w których kupujący żąda usunięcia wady polegającej na nieprawidłowym montażu rzeczy albo wymiany rzeczy uszkodzonej w wyniku montażu, albo też wymiany rzecz wadliwej, która została zamontowana.

Sprzedawca może odmówić demontażu i ponownego zamontowania, jeżeli koszt tych czynności przewyższa cenę rzeczy sprzedanej. Granicę kosztów wyznacza cena uzgodniona w umowie, a nie cena rynkowa. Istotna jest jednak regulacja z art. 5611 § 3 KC, która stanowi, że jeżeli kupującym jest konsument, może on żądać od sprzedawcy demontażu i ponownego zamontowania, jest obowiązany jednak ponieść część związanych z tym kosztów przewyższających cenę rzeczy sprzedanej (brak ograniczeń analogicznych jak w art. 560 § 2 KC, art. 561 § 3 KC i art. 561[1] § 2 KC tj, kryterium nadmiernych kosztów). Oznacza to, jeżeli kupującym jest konsument, sprzedawca nie może odmówić jego żądaniu demontażu i ponownego zamontowania rzeczy, a jedynie może żądać zwrotu części kosztów przewyższających cenę. Kupujący-konsument może też samodzielnie zorganizować demontaż oraz ponowne zamontowania i zażądać od sprzedawcy zapłaty części kosztów demontażu i ponownego zamontowania, do wysokości ceny rzeczy sprzedanej, o czym mówi art. 561[1] § 3 KC in fine.

Wyrok SR w Brzesku z dnia 6 grudnia 2018 r., I C 130/17

Standard: 37598 (pełna treść orzeczenia)