Zarzut naruszenia art. 6 k.c.

Do naruszenia zasady rozkładu ciężaru dowodu przez sąd orzekający dochodzi, gdy sąd ten przypisuje obowiązek dowodowy innej stronie niż ta, która z określonego faktu wywodzi skutki prawne albo wiąże negatywne skutki z nieprzeprowadzeniem dowodu dla strony, która nie była obciążona przeprowadzeniem tego dowodu.

Zarzut niewłaściwej oceny przez sąd dowodów nie jest zarzutem naruszenia art. 6 k.c., ale przepisów postępowania cywilnego. Kwestionowanie prawidłowości uznania przez sąd, że przeprowadzone dowody nie są wystarczające do przyjęcia za udowodnione okoliczności, których ciężar udowodnienia spoczywał na jednej ze stron, może nastąpić w drodze zarzutu naruszenia odpowiednich przepisów prawa procesowego, nie zaś art. 6 k.c. (zob. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 kwietnia 2011 r. (sygn. akt I CSK 517/10

Wyrok SN z dnia 25 maja 2017 r., II CSK 520/16

Standard: 49022 (pełna treść orzeczenia)

Art. 6 k.c., jest przepisem prawa materialnego, nie zaś procesowego, chociaż w procesie wykorzystywany jest przy wyznaczaniu reguł rozkładu ciężaru dowodu zaistnienia okoliczności doniosłych z punktu widzenia stanowiska prezentowanego przez każdą ze stron (por. wyrok Sądu Najwyższego z 19 grudnia 2012 r., II CNP 41/12). Zarzut naruszenia tego przepisu przez uznanie pewnych okoliczności za wykazane ma związek nie tyle z wadliwą oceną rozkładu ciężaru dowodu okoliczności doniosłych dla udzielenia odpowiedzi na pytanie o istnienie i zakres dochodzonego roszczenia, co z wynikami oceny dowodów przeprowadzonych w sprawie, a te nie podlegają kontroli w postępowaniu kasacyjnym.

Wyrok SN z dnia 22 listopada 2013 r., III CSK 13/13

Standard: 36929 (pełna treść orzeczenia)