Przesłanka szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę

Umowa o zakazie konkurencji jest instytucją ustanowioną w interesie pracodawcy i to on na ogół występuje z propozycją jej zawarcia. Dążąc do zawarcia umowy o zakazie konkurencji, pracodawca chroni bowiem swoje interesy oparte na przekonaniu, że pracownik ma dostęp do informacji, które pracodawca uważa za szczególnie ważne, ponieważ ich ujawnienie mogłoby narazić go na szkodę. W konsekwencji to pracodawca określa, jakie informacje, w których posiadanie wszedł lub może wejść pracownik, są dla niego ważne i czy wykorzystanie u konkurencji nabytej przez pracownika wiedzy mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Informacjami, których ujawnienie może narazić pracodawcę na szkodę, są w szczególności tajemnice przedsiębiorstwa. Tajemnice przedsiębiorstwa są objęte ochroną prawną w ustawie z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (jednolity tekst: Dz.U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.).

Wyrok SN z dnia 10 grudnia 2019 r., II PK 105/18

Standard: 61638 (pełna treść orzeczenia)

Nie ulega wątpliwości, że pracodawca może zawrzeć umowę o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy tylko z pracownikiem mającym dostęp do szczególnie ważnych informacji, których ujawnienie mogłoby narazić pracodawcę na szkodę. Obiektywnym miernikiem, czy informacja jest szczególnie ważna, jest to, czy jej ujawnienie może narazić pracodawcę na szkodę majątkową lub niemajątkową.

A priori można przyjąć, że członek zarządu jest osobą mającą dostęp do tego rodzaju informacji (por. wyrok SN z dnia 19 maja 2004 r., I PK 534/03).

Postanowienie SN z dnia 10 maja 2018 r., II PK 319/17

Standard: 60760 (pełna treść orzeczenia)