Powództwo z tytułu dziedziczenia, zachowku, zapisu, polecenia oraz innych rozrządzeń testamentowych (art. 39 k.p.c.)

Regulacja art. 683 k.p.c.  dotyczy rozpoznawanych w postępowaniu nieprocesowym spraw o dział spadku. W sprawie o zapłatę zachowku, stosownie do regulacji art. 39 k.p.c., sądem wyłącznie właściwym do rozpoznania sprawy jest sąd ostatniego miejsca pobytu spadkodawcy.

Postanowienie SO w Gliwicach z dnia 16 lipca 2019 r., III Cz 212/19

Standard: 57771 (pełna treść orzeczenia)

Zgodnie z art. 39 k.p.c. powództwo z tytułu dziedziczenia, zachowku, jak również z tytułu zapisu, polecenia oraz innych rozrządzeń testamentowych wytacza się wyłącznie przed sąd ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy, a jeżeli jego miejsca zamieszkania w Polsce nie da się ustalić, przed sąd miejsca, w którym znajduje się majątek spadkowy lub jego część. Przepis ten dotyczy więc wyłącznej właściwości sądu w sprawach ściśle w nim określonych, a mianowicie: dziedziczenia (art. 922 k.c.), np. stwierdzenia niegodności dziedziczenia (art. 928 k.c.), zachowku (art. 991 k.c.), zapisu (art. 968 k.c.), polecenia (art. 982 k.c.), a także innych rozrządzeń testamentowych, np. wykonawca testamentu (art. 986 k.c.), podstawienie (art. 963 k.c.), podstawienie powiernicze (art. 964 k.c.) i innych.

Przedmiotowa spraw natomiast była rozpoznawana w trybie postępowania nieprocesowego, w którym powyższy nie znajduje żadnego zastosowania. Kwestia właściwości miejscowej sądu w postępowaniu działowym jest bowiem uregulowana oddzielnie w przepisach dotyczących postępowania nieprocesowego

Postanowienie SO w Łodzi z dnia 13 października 2014 r., III Ca 630/14

Standard: 35867 (pełna treść orzeczenia)