Cofnięcie wniesionego środka odwoławczego w procesie karnym (art. 431 k.p.k.)

Możliwość wznowienia przewodu sądowego aż do czasu ogłoszenia wyroku przez sąd odwoławczy (art. 409 w zw. z art. 458 k.p.k.) powoduje, że aż do tego momentu – ogłoszenia wyroku – strona może cofnąć wniesiony środek odwoławczy.

Termin cofnięcia jest wyznaczony nieodwracalnością skutku wywołanego przez dokonaną czynność. Oznacza to, że cofnięcie środka odwoławczego może nastąpić do czasu jego rozpoznania przez sąd odwoławczy. Cofnięcie takie ma oczywiście charakter warunkowy – jest skuteczne, jeżeli w sprawie nie występują okoliczności, o jakich mowa w art. 439 § 1 i art. 440 k.p.k. Jeżeli ich jednak nie ma, to oświadczenie apelującego o cofnięciu apelacji (w niektórych sytuacjach obwarowane dodatkowymi wymogami – art. 431 § 2 i 3 k.p.k.), stosownie do zasady dyspozycyjności (względnej) środków odwoławczych, oznacza, że wydanie merytorycznego wyroku przez sąd odwoławczy nie będzie możliwe. W takim wypadku sąd ten powinien pozostawić wniesiony środek odwoławczy bez rozpoznania (art. 432 k.p.k. w zw. z art. 431 § 1 k.p.k.). Obowiązek ten istnieje zatem niezależnie od tego, że wyrok sądu odwoławczego w rozważanej sytuacji mógłby być już sporządzony i podpisany w czasie rozstrzygania kwestii cofnięcia apelacji, której potrzeba zaistniałaby przed jego ogłoszeniem. W tej sytuacji wyrok sądu odwoławczego, choć sporządzony na piśmie jako wynik narady i głosowania oraz podpisany, nie wywołałby skutków prawnych z tego tylko powodu, że nie został ogłoszony.

Postanowienie SN z dnia 9 marca 2022 r., I KZP 8/21

Standard: 58903 (pełna treść orzeczenia)

Cofnąć można wyłącznie środek zaskarżenia, który jest dopuszczalny.

Postanowienie SN z dnia 16 lutego 2012 r., III KK 449/11

Standard: 42063 (pełna treść orzeczenia)