Wykonalność postanowień w postępowaniu wykonawczym (art. 9 § 3 k.p.k.)

W wyniku nowelizacji Kodeksu karnego wykonawczego, dokonanej ustawą z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks karny wykonawczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 240, poz. 1431), art. 9 § 3 k.k.w. otrzymał brzmienie: „Postanowienie w postępowaniu wykonawczym staje się wykonalne z chwilą wydania, chyba że ustawa stanowi inaczej lub sąd wydający postanowienie albo sąd powołany do rozpoznania zażalenia wstrzyma jego wykonanie”.

Ustawa ta wprowadziła m.in. zmianę modelu wykonalności postanowień wydanych w toku postępowania wykonawczego. W stanie prawnym obowiązującym przed jej wejściem w życie (tj. przed dniem 1 stycznia 2012 r.) postanowienia wydane w postępowaniu wykonawczym stawały się wykonalne z chwilą uprawomocnienia się, chyba że ustawa stanowiła inaczej, obecnie zaś odwrócono tą regułę przyjmując, że postanowienia wydane w toku postępowania wykonawczego stają się wykonalne z chwilą wydania, chyba że zachodzą wskazane w art. 9 § 3 k.k.w. wyłączenia.

Ustawodawca przyjął więc w odniesieniu do postanowień zapadających na etapie postępowania wykonawczego rozwiązanie analogiczne do tego, jakie funkcjonuje w postępowaniu rozpoznawczym (vide art. 462 § 1 k.p.k.).

Uchwała SN z dnia 26 czerwca 2014 r., I KZP 7/14

Standard: 35562 (pełna treść orzeczenia)