Orzeczenie na podstawie art. 67 § 3 k.k. świadczenia pieniężnego wymienionego w art. 39 pkt 7 k.k.

W wypadku orzeczenia na podstawie art. 67 § 3 k.k. świadczenia pieniężnego wymienionego w art. 39 pkt 7 k.k., sąd nie wyznacza w żadnej formie terminu jego spełnienia, albowiem wykonanie wyroku w tej części następuje po jego uprawomocnieniu się, w sposób określony w art. 196 § 1 k.k.w.

Zgodnie z art. 196 § 1 k.k.w., „w razie orzeczenia świadczenia pieniężnego sąd z urzędu i bez pobierania jakichkolwiek opłat, przesyła tytuł egzekucyjny pokrzywdzonemu lub innej osobie uprawnionej”, a czyni to bezzwłocznie, gdy orzeczenie staje się wykonalne, tj. z chwilą uprawomocnienia się wyroku. Przesłanie tytułu kończy czynności sądu w postępowaniu wykonawczym, gdyż dalej, to podmioty, którym sąd przesłał tytuły egzekucyjne, same wzywają skazanego do zaspokojenia ich należności, a gdy ten tego nie uczyni, to wówczas z własnej woli mogą skierować wyrok do komornika, by wszczął egzekucję.

Zupełnie inaczej problem ten przedstawia się w sytuacji nałożenia obowiązków, gdyż wówczas klauzula wykonalności może być nadana po upływie terminu, do którego skazany miał spełnić świadczenie i dopiero wtedy roszczenie majątkowe, w myśl przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, będzie wymagalne.

Powyższe przesądza o tym, że sąd orzekając przy warunkowym umorzeniu postępowania środek karny w postaci świadczenia pieniężnego wymienionego w art. 39 pkt 7 k.k., nie może w ogóle wypowiadać się co do terminu jego wykonania.

Zawarcie w orzeczeniu takiego zwrotu: „płatne w terminie miesiąca od uprawomocnienia się wyroku” jest stwierdzeniem nieopartym na jakiejkolwiek podstawie prawnej, chociaż każda kara czy środek karny zastosowany wobec sprawcy czynu, musi mieć oparcie w konkretnie wskazanym przepisie i pozostawać w zgodzie z zasadami wykonania kary.

Wyrok SN z dnia 4 grudnia 2003 r., WA 55/03

Standard: 35455 (pełna treść orzeczenia)