Interes procesowy skazanego właściwego połączenia kar w wyroku łącznym

Stwierdzenie przesłanek z art. 85 k.k. obliguje sąd do wymierzenia kary łącznej (ewentualnie kar łącznych) w razie równoczesnego prowadzenia postępowania karnego dotyczącego dwóch lub więcej przestępstw. Jeśli jednak skazania za poszczególne przestępstwa orzeczone zostały różnymi wyrokami, a przesłanki materialnoprawne z art. 85 k.k. nie odnoszą się do skazań za wszystkie przestępstwa osądzone w toczących się nierównocześnie postępowaniach karnych, wówczas kwestia warunków do wydania wyroku łącznego może okazać się złożona. Dotyczy to wypadków, gdy w jednym z prawomocnych wyroków orzeczono już karę łączną. Wtedy uwzględnienie wniosku o objęcie wyrokiem łącznym kary za przestępstwo ze skazania innym wyrokiem może nastąpić nie tylko po rozwiązaniu orzeczonej wcześniej kary łącznej, ale także, w razie braku możliwości łączenia wszystkich kar – przez zastosowanie połączenia kar na bazie innego zbiegu przestępstw, alternatywnego wobec zbiegu, który był podstawą orzeczonej wcześniej kary łącznej.

Kryterium wyboru właściwego połączenia kar w wyroku łącznym powinno zawsze wiązać się z interesem procesowym skazanego. Wyraża się ono w tym, że orzeczenie kary łącznej (także w wyroku łącznym), nie może pociągać skutków mniej korzystnych od tych, jakie pociągałoby dla skazanego oddzielne wykonanie kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa. Normatywna podstawa orzekania kary łącznej z uwzględnieniem tej zasady zawiera się w uregulowaniach zamieszczonych w art. 86 k.k. Przenosząc je (niezwiększanie dolegliwości ponad sumę kar wymierzonych odrębnie) odpowiednio na grunt postępowania w przedmiocie wydania wyroku łącznego należy przyjąć, że gdy wydano dwa wyroki skazujące, a w jednym z nich orzeczono karę łączną, to rozwiązanie tej kary i wydanie wyroku łącznego z zastosowaniem innego połączenia kar (na bazie innego zbiegu przestępstw), wtedy tylko powinno nastąpić, gdy wyrok łączny stworzy skazanemu korzystniejszą sytuację, niż w wypadku odrębnego wykonania wyroków (por. wyrok SN z dnia 31 sierpnia 1971 r., V KRN 322/71).

Postanowienie SN z dnia 4 listopada 2003 r., V KK 233/03

Standard: 35445 (pełna treść orzeczenia)