Wskazanie zamiaru zabójstwa w w opisie czynu

Z przepisu art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., wymagającego by wyrok skazujący zawierał „dokładne określenie przypisanego oskarżonemu czynu”, wynika, iż skazując oskarżonego za zabójstwo (art. 148 § 1 k.k.), w opisie czynu sąd obowiązany jest wskazać nie tylko to, iż czyn ten popełniony został umyślnie, ale także z jakim zamiarem – bezpośrednim czy ewentualnym.

Nie budzi wątpliwości ani w doktrynie, ani w judykaturze Sądu Najwyższego czy sądów apelacyjnych, iż z opisu czynu zawartego w wyroku skazującym musi wynikać w sposób oczywisty, w jakiej formie winy czyn ten został popełniony. Prezentowany był natomiast pogląd, iż nie ma obowiązku wskazania w opisie czynu postaci zamiaru [zob; wyrok SN z dnia 4 września 1973 r., V KRN 260/73].

W ostatnich kilku latach, szczególnie w orzecznictwie sądów apelacyjnych, dominuje jednak pogląd, iż w opisie czynu należy wskazać także, czy przestępstwo umyślne zostało popełnione z zamiarem bezpośrednim, czy też z ewentualnym (zob. wyrok SA w Krakowie z dnia 3 października 1996 r., II AKa 233/96; wyrok SA w Lublinie z dnia 7 lutego 2002 r., II AKa 307/01; wyrok SA w Katowicach z dnia 16 maja 2002 r., II AKa 19/02).

Sąd Najwyższy, rozpoznający niniejszą kasację, aprobuje ten pogląd.

Innymi słowy, art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k., który obliguje sąd do zawarcia w wyroku skazującym dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu, stawia tym samym wymóg dokładnego określenia nie tylko tego, iż czyn zabroniony popełniony został umyślnie, ale także z jaką postacią zamiaru: bezpośrednim czy ewentualnym.

Kwestia określenia w opisie czynu także zamiaru sprawcy przestępstwa umyślnego jawi się jako na tyle istotna, iż pominięcie jej w wyroku skazującym odbiera określeniu przypisanego oskarżonemu czynu walor „dokładności”.

Za trafne zatem należy uznać spostrzeżenie obrońcy, iż wskazany brak nie może być skutecznie konwalidowany przeniesieniem i rozwinięciem zagadnienia w uzasadnieniu wyrokowego rozstrzygnięcia (nie zawsze zresztą sporządzanego).

Postanowienie SN z dnia 28 maja 2003 r., WK 10/03

Standard: 35423 (pełna treść orzeczenia)

Przepisy art. 360 § 1 pkt 6 oraz art. 360 § 2 pkt 1 k.p.k. [art. 413 § 1 pkt 6 oraz art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k.] nie nakładają na sąd orzekający obowiązku wskazania w opisie przypisanej zbrodni zabójstwa postaci zamiaru.

Wyrok SN z dnia 4 września 1973 r., V KRN 260/73

Standard: 40594 (pełna treść orzeczenia)