Właściwość sądu rejonowego (art. 24 k.p.k.)

O właściwości rzeczowej sądu w toku toczącego się postępowania sądowego decyduje kryterium obiektywne, to znaczy czyn przestępny popełniony przez oskarżonego tak, jak się on przedstawia w świetle okoliczności danej sprawy, a nie błędna jego kwalifikacja, przytoczona przez oskarżyciela w akcie oskarżenia (por. uchwała SN (7) z dnia 26 stycznia 1961 r., VI KO 79/60; wyrok SN z 14 listopada 1984 r., V KRN 371/84).

Sąd może dokonywać oceny prawidłowości opisu czynu oraz jego kwalifikacji prawnej nie tylko w oparciu o treść aktu oskarżenia, ale również na podstawie zebranego w postępowania przygotowawczym materiału dowodowego. Konieczne jest bowiem zbadanie, czy zachodzą wszystkie warunki ustawowe będące przesłanką oskarżenia, w tym czy zarzucany oskarżonemu czyn jest przestępstwem oraz czy kwalifikacja prawna tego czynu przyjęta w akcie oskarżenia jest prawidłowa.

Ocena prawna czynu może bowiem podlegać zmianom. Jednakże stwierdzenie swej niewłaściwości rzeczowej i przekazanie sprawy innemu sądowi do rozpoznania, szczególnie gdy wydanie takiej decyzji nie jest następstwem dokonywanych ocen prawnych dowodów, powinno mieć miejsce jedynie w oparciu o jednoznaczne i niewątpliwe okoliczności czynu.

Decyzję w trybie art. 35 k.p.k. należy podejmować między innymi wówczas, gdy niewłaściwie skierowano sprawę do rozpoznania przez sąd rejonowy, a w rzeczywistości właściwym rzeczowo jest sąd okręgowy, czyli między innymi w sytuacji, gdy zebrany w toku postepowania przygotowawczego materiał dowodowy wskazuje w sposób oczywisty, że sprawca rozboju posługiwał się nożem, a więc zachodzi potrzeba dokonania oceny czynu oskarżonego z punktu widzenia

Wyrok SN z dnia 9 stycznia 2013 r., V KK 382/12

Standard: 35343 (pełna treść orzeczenia)