Skierowanie sprawy na posiedzenie sądu w celu rozstrzygnięcia kwestii właściwości sądu (art. 339 § 3 pkt 3 k.p.k.)

Obowiązującą zasadą jest, aby w sprawie orzekał sąd właściwy zarówno miejscowo jak i rzeczowo. Wprawdzie jednym z obowiązków oskarżyciela publicznego, wynikającym z art. 332 § 1 pkt 5 k.p.k., jest wskazanie w akcie oskarżenia sądu właściwego do rozpoznania sprawy, jednakże jeżeli podana właściwość miejscowa czy rzeczowa budzi wątpliwości, to prezes sądu jest obowiązany, w myśl art. 339 § 3 pkt 3 k.p.k., do skierowania sprawy na posiedzenie sądu w celu rozstrzygnięcia tej kwestii. Należy zauważyć, że Sąd nie tylko w takiej sytuacji bada swoją właściwość, ale zgodnie z art. 35 k.p.k. ma obowiązek z urzędu badania swojej właściwości w toku całego postępowania i w zależności od jego etapu, podejmowania decyzji właściwych do rodzaju stwierdzonej niewłaściwości. Wolą bowiem ustawodawcy konsekwencje procesowe niewłaściwości niejednokrotnie są daleko idące, gdyż naruszenie przepisów o właściwości rzeczowej, w sytuacji gdy sąd niższego rzędu orzeka w sprawie należącej do właściwości sądu wyższego rzędu, stanowi nawet bezwzględną przyczynę odwoławczą z art. 439 § 1 pkt 3 i 4 k.p.k. i skutkuje uchyleniem orzeczenia niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia.

Wyrok SN z dnia 9 stycznia 2013 r., V KK 382/12

Standard: 35340 (pełna treść orzeczenia)