Określenie w przestępstwie przez zaniechanie innego niż w akcie oskarżenia naruszonego obowiązku

Powiązanie czynności sprawczej przestępstwa skutkowego popełnionego przez zaniechanie, z innym obowiązkiem oskarżonego, niż wskazany w czynie zarzuconym, nie narusza tożsamości czynu. Sąd może zatem przyjąć w wyroku, że przestępstwo takie zostało popełnione przez zaniechanie innego, niż określony w zarzucie aktu oskarżenia obowiązku, jeśli tylko był on prawnym, szczególnym obowiązkiem zapobiegnięcia skutkowi, ciążącym na oskarżonym (art. 2 k.k.).

W niniejszej sprawie czyn przypisany oskarżonej różni się od czynu zarzuconego jedynie ustaleniem co do sposobu realizacji czynności sprawczej przestępstwa, tj. narażenia na bezpośrednie niebezpieczeństwo zaistnienia skutku określonego w art. 160 § 1 k.k. W ocenie sądu orzekającego narażenie urzeczywistniało się w zaniechaniu przez oskarżoną dopilnowania, by teren schroniska, na którym umieszczono niebezpieczne zwierzęta był zamknięty w sposób uniemożliwiający dostęp osobom nieuprawnionym. Sąd odrzucił zarazem tezę oskarżenia, że już samo nieumieszczenie informacji o konieczności zapewnienia opieki w schronisku nad dziećmi stwarzało takie narażenie. Spośród wielu obowiązków ciążących na oskarżonej z racji zatrudnienia na stanowisku kierownika schroniska wskazał sąd trafnie na ten, którego zaniechanie sprowadziło in concreto narażenie dziecka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia.

Postanowienie SN z dnia 5 lutego 2002 r., V KKN 473/99

Standard: 35147 (pełna treść orzeczenia)