Wymóg uprzedniego złożenia wniosku o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem na podstawie art. 387 § 3 k.p.c.

Strona mająca zamiar zaskarżenia prawomocnego orzeczenia sądu drugiej instancji skargą kasacyjną zobowiązana była i nadal jest do uprzedniego złożenia wniosku o doręczenie tego orzeczenia z uzasadnieniem na podstawie art. 387 § 3 k.p.c., albowiem wskazany w art. 398[5] § 1 k.p.c. termin rozpoczyna swój bieg dopiero od dnia prawidłowego doręczenia odpisu orzeczenia z uzasadnieniem stronie, która tego zażądała (por. postanowienia SN z dnia 11 grudnia 1996 r., I PKN 45/96, z dnia 14 września 2006 r., III CZ 54/06, z dnia 28 marca 2007 r., III CSK 66/07, z dnia 26 sierpnia 2008 r. I CSK 342/08, z dnia 14 września 2004 r. III CZ 74/04 oraz dnia 8 listopada 2013 r., II UZ 58/13).

Jeżeli strona nie wystąpiła z takim żądaniem, przewidziany w art. 398[5] § 1 k.p.c. dwumiesięczny termin nie rozpoczyna biegu, a tym samym nie jest możliwe skuteczne wniesienie przez ten podmiot skargi kasacyjnej; w takiej sytuacji skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako niedopuszczalna (por. postanowienie SN z dnia 8 grudnia 1999 r., II CKU 162/97, z dnia 29 kwietnia 2015 r., IV CZ 8/15 oraz z dnia 20 grudnia 2013 r., III CSK 322/13).

Uchwała SN z dnia 20 sierpnia 2021 r., III CZP 59/20

Standard: 54054 (pełna treść orzeczenia)

Przesłanką możliwości wniesienia skargi jest zatem doręczenie orzeczenia wraz z uzasadnieniem. Jeżeli strona nie wystąpiła z odpowiednim żądaniem, a orzeczenie z uzasadnieniem nie jest doręczane z urzędu, termin do wniesienia skargi nie może rozpocząć biegu, czego skutkiem jest niedopuszczalność skargi kasacyjnej.

Postanowienie SN z dnia 21 stycznia 2021 r., IV CSKP 22/21

Standard: 56377 (pełna treść orzeczenia)