Orzeczenia i zarządzenia w postępowaniu karnym
Orzeczenia, zarządzenia, polecenia w postępowaniu karnym (art. 93 k.p.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Zgodnie z art. 93 § 2 k.p.k., w kwestiach niewymagających postanowienia prezes sądu, przewodniczący wydziału, przewodniczący składu orzekającego albo upoważniony sędzia wydają zarządzenia. Przepis ten pozwala na przyjęcie, że podmioty w nim wymienione mogą się nawzajem zastępować w wykonywaniu kompetencji polegającej na wydawaniu zarządzeń w określonych kwestiach. Przewodniczący wydziału był zatem uprawniony do wydania zarządzenia o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku.
Postanowienie SN z dnia 24 października 2018 r., V KZ 47/18
Standard: 84887 (pełna treść orzeczenia)
Odmowa przyjęcia wniosku lub ograniczenie się do uznania go za bezskuteczny uzależnione jest od tego, czy w określonej sytuacji procesowej ustawa wyraźnie zastrzega jako formę takiej decyzji procesowej zarządzenie odmawiające przyjęcia wniosku, czy też takiego zastrzeżenia nie czyni (zob. np. uz. postanowienia SN z dnia 24 października 2001 r., IV KZ 59/01).
Formę odmowy przyjęcia wniosku złożonego z naruszeniem terminu zawitego przewidziano dla wniosku o doręczenie uzasadnienia wyroku (art. 422 § 3 i art. 457 § 2 zd. 2 k.p.k.), ale dotyczy to jedynie sytuacji, gdy wniosek taki złożono po terminie, bez dodatkowego żądania jego przywrócenia (zob. np. postanowienie SN z dnia 22 marca 2007 r., IV KZ 20/07).
Podobne rozwiązanie dotyczy środków odwoławczych i nadzwyczajnych środków zaskarżenia wywiedzionych z naruszeniem terminu zawitego (art. 429 § 1, art. 530 § 2 i art. 545 § 3 k.p.k.). Formę odmowy przyjąć musi również samo rozstrzygnięcie o odmowie przywrócenia terminu, gdy po rozpatrzeniu prawnie skutecznego wniosku w tej materii sąd uznaje, że nie wykazano, aby uchybienie terminowi, o którego przywrócenie się wnosi, nastąpiło z przyczyn niezależnych od wnioskodawcy (art. 126 § 3 k.p.k.).
W razie stwierdzenia, że wniosek o przywrócenie terminu zawitego został złożony bez zachowania terminu o tym samym charakterze, przewidzianym dla jego wniesienia, wniosek taki powinien być w drodze zarządzenia, o jakim mowa w art. 93 § 2 k.p.k., uznany za bezskuteczny; nie jest natomiast prawidłowe ani pozostawianie go bez rozpoznania, ani odmawianie jego przyjęcia.
Postanowienie SN z dnia 12 grudnia 2012 r., V KZ 80/12
Standard: 41931 (pełna treść orzeczenia)