Uprawdopodobnienie roszczenia
Uprawdopodobnienie roszczenia oraz interesu prawnego w udzieleniu zabezpieczenia. (art. 730[1] i art. 736 § 1 pkt 2 k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Do uprawdopodobnienia twierdzeń w postępowaniu zabezpieczającym odnoszą się ogólne reguły stosowane w postępowaniu cywilnym. Uprawdopodobnienie odnosi się do sytuacji, w której nie jest wymagane ustalenie twierdzeń o faktach przy pomocy dowodów, lecz wystarcz mniejszy stopniem pewności – uprawdopodobnieniem tych twierdzeń. Uprawniony musi w postępowaniu zabezpieczającym wykazać wiarygodność roszczenia, tj. przedstawić i należycie uzasadnić twierdzenia, które stanowią podstawę dochodzonego roszczenia.
Nie oznacza to jednak, że uprawdopodobnieniem będzie samo twierdzenie strony.
Postanowienie SO w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2020 r., II C 871/20
Standard: 56068 (pełna treść orzeczenia)
Uprawdopodobnienie należy pojmować, jako środek zastępczy dowodu w ścisłym znaczeniu, niedający pewności, a wyłącznie prawdopodobieństwo twierdzenia o jakimś fakcie i stanowi odstępstwo od ogólnej reguły dowodzenia twierdzonych faktów na korzyść tej strony, której ustawa zezwala w określonym wypadku na uprawdopodobnienie faktu, na który się powołuje zamiast udowadniania go.
Uprawdopodobnienie jest słabszą formą od udowodnienia. Sąd nie wymaga na tym etapie postępowania, niepodważalnych dowodów istnienia roszczenia. Jednak uprawdopodobnienie oznacza uzasadnienie zgłoszonych twierdzeń o istnieniu roszczenia, dające przekonanie o jego prawdopodobieństwie, a nawet pewność, będące wynikiem postępowania zmierzającego do poznania rzeczywistości, ale bez zachowania szczegółowych przepisów o postępowaniu dowodowym (tak też postanowienie SO w Gliwicach z dnia 4 czerwca 2010 r., X GC 104/10).
Uprawdopodobnienie jest określane jako surogat dowodu zwolniony od ścisłych formalności dowodowych, co znajduje swój normatywny wyraz w treści art. 243 k.p.c.
Ponieważ przy uprawdopodobnianiu określonych okoliczności nie można poprzestać na samych twierdzeniach strony w świetle art. 243 k.p.c. miarodajny materiał stanowić mogą dowody, w tym tzw. dowody nie dające pewności, jak i inne środki, nie uznawane przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia, surogaty dokumentów itp. (zob. postanowienie SA we Wrocławiu z dnia 24 lutego 2014 r. I ACz 283/14; postanowienia SN: z dnia 24 marca 2010 r., IV CNP 1/10, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05).
Postanowienie SO w Poznaniu z dnia 8 lutego 2019 r., XVIII Co 176/18
Standard: 56101 (pełna treść orzeczenia)
Standard: 34514
Standard: 58717
Standard: 5919
Standard: 5920
Standard: 5921
Standard: 5922
Standard: 5923
Standard: 11366
Standard: 58694
Standard: 44495
Standard: 34512