Niemożność zmiany lub uchylenia orzeczenia z powodu opinii adwokata o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu I i II instancji (art. 424[1] k.p.c.)
W niniejszej sprawie niedopuszczalne jest oparcie skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia na podstawie określonej w art. 424[1] § 1 k.p.c., bowiem zmiana lub uchylenie zaskarżonego wyroku były możliwe w drodze przysługującej od tego orzeczenia skargi kasacyjnej.
Do zaniechania złożenia skargi kasacyjnej doszło z przyczyn leżących po stronie poprzedniego pełnomocnika powoda z urzędu, który przedstawił opinię o braku podstaw do jej wniesienia. Taka decyzja wyznaczonego pełnomocnika z urzędu jest równoznaczna z decyzją samej strony o niekorzystaniu z środka zaskarżenia.
W tym stanie rzeczy dopuszczalność skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia mogłaby być rozważana jedynie na gruncie art. 424[1] § 2 k.p.c. Przepis ten wymaga jednak zaistnienia wyjątkowego wypadku, przy czym wyjątkowość odnosi się także do przyczyn nieskorzystania przez stronę z przysługujących jej środków zaskarżenia (por. np. post. SN z 3 marca 2016 r., II CNP 37/15; z 4 grudnia 2015 r., II CNP 31/15).
Postanowienie SN z dnia 14 listopada 2019 r., V CNP 27/19
Standard: 34472 (pełna treść orzeczenia)