Subsydiarny charakteru skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem wobec skargi nadzwyczajnej
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku sądu I i II instancji (art. 424[1] k.p.c.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
Po wejściu w życie art. 89 i nast. ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (tekst jedn.: Dz. U. z 2019 r. poz. 825 z późn. zm.) skarżący musi wykazać, że zwrócił się do uprawnionego organu o wniesienie skargi nadzwyczajnej (art. 4245 § 1 k.p.c.) i nie została ona wniesiona.
Ustawą z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (jedn. tekst: Dz.U. z 2019 r., poz. 825 - dalej: "u.SN.") wprowadzono do porządku prawnego skargę nadzwyczajną - nowy nadzwyczajny środek zaskarżenia, pozwalający na uchylenie lub zmianę prawomocnego orzeczenia sądu powszechnego kończącego postępowanie w sprawie (art. 89 § 1 w związku z art. 91 § 1 u.SN).
Możliwość taka nie może pozostać bez wpływu na dopuszczalność wniesienia skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia, skoro - jak wynika z art. 424[1] § 1 i art. 424[8] § 2 k.p.c. - dopuszczalność skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest warunkowana niedostępnością instrumentów pozwalających doprowadzić do zmiany lub uchylenia kwestionowanego rozstrzygnięcia.
W związku z tym, jeżeli stan prawny stwarza dodatkową, nieprzewidzianą dotychczas, gwarancję zgodności z prawem orzeczeń zapadających w postępowaniu sądowym, umożliwiając zmianę lub uchylenie wadliwego rozstrzygnięcia poza reżimem skargi kasacyjnej i skargi o wznowienie postępowania, to skorzystanie z tej gwarancji - na równi ze skorzystaniem ze skargi kasacyjnej i skargi o wznowienie postępowania - musi poprzedzać realizację ewentualnej odpowiedzialności odszkodowawczej Skarbu Państwa ze skutkiem w postaci niedopuszczalności skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dopóty, dopóki gwarancja ta nie okaże się bezskuteczna.
Pierwszeństwo skargi nadzwyczajnej w relacji ze skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wynika przede wszystkim z tego, że uwzględnienie skargi nadzwyczajnej przez zmianę lub uchylenie zaskarżonego orzeczenia prowadzi do usunięcia źródła szkody, do której naprawienia zmierza skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Podstawy skargi nadzwyczajnej, odwołują się nie tylko do rażącego naruszenia prawa, lecz także klauzul o ogólniejszym charakterze (art. 89 § 1 u.SN). Oznacza to, że skarga nadzwyczajna otwiera szersze pole kwestionowania prawomocnego orzeczenia, zwłaszcza w płaszczyźnie błędów w ocenie stanu faktycznego. Również ta okoliczność przemawia za sięganiem najpierw do tego środka prawnego, a dopiero w razie niemożności jego wykorzystania - do dochodzenia odpowiedzialności odszkodowawczej od Skarbu Państwa, która wiąże się z bardziej rygorystycznymi przesłankami.
Postanowienie SN z dnia 16 lipca 2020 r., I CNP 5/20
Standard: 45120 (pełna treść orzeczenia)
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest niedopuszczalna dopóty, dopóki strona nie wystąpiła do legitymowanego podmiotu z wnioskiem o złożenie skargi nadzwyczajnej od orzeczenia i wniosek ten nie został załatwiony negatywnie przez ten podmiot (art. 424[1] § k.p.c.). Dotyczy to także skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wniesionej przed wejściem w życie ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 2018 r., poz. 5 ze zm.) - od chwili wejścia tej ustawy w życie.
Postanowienie SN z dnia 28 lutego 2019 r., V CNP 53/17
Standard: 64252 (pełna treść orzeczenia)