Warunki formalne wniosku (art. 19 § 3 k.k.w.)

Treść art. 19 § 3 k.k.w. nie pozostawia wątpliwości, że to składający wniosek w postępowaniu wykonawczym jest obowiązany do uzasadnienia zawartych w nim żądań w stopniu umożliwiającym jego rozpoznanie, w szczególności do dołączenia odpowiednich dokumentów, zaś w przypadku niewykonania tego obowiązku można pozostawić wniosek bez rozpoznania. Nieuzasadnienie zawartych we wniosku żądań oraz niewskazanie dowodów na ich poparcie jest brakiem formalnym wniosku, a ewentualną decyzję w przedmiocie pozostawienia go bez rozpoznania powinno poprzedzać wezwanie do usunięcia tego braku w trybie art. 120 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

W związku z zawężeniem przesłanek udzielenia przerwy w karze z przyczyn zdrowotnych, kwestią zasadniczą przy rozpoznaniu wniosku o udzielenie przerwy z tego powodu jest ustalenie występowania u skazanego ciężkiej choroby uniemożliwiającej wykonywanie tej kary, czyli takiej sytuacji, w której pobyt skazanego w zakładzie karnym może zagrażać życiu lub spowodować dla jego zdrowia poważne niebezpieczeństwo. Z pewnością na ocenę występowania takiej sytuacji po stronie skazanego nie pozwalało dołączone do wniosku obrońcy pismo z Kliniki Uniwersytetu o planowanym przyjęciu na Oddział Chirurgiczny Kliniki. Słusznie więc sąd a quo uznał, iż w celu wykazania okoliczności wymaganych przepisem art. 150 § 1 i 2 k.k.w. w zw. z art. 153 § 1 k.k.w. należało przede wszystkim przedstawić zaświadczenie o aktualnym stanie zdrowia skazanego oraz udokumentowanie terminów ewentualnych kolejnych zabiegów leczniczych.

Nieuzupełnienie wniosku o te braki musiało skutkować przewidzianą przez przepisy prawa reakcją procesową, którą w niniejszym przypadku winno być postanowienie o pozostawieniu wniosku bez rozpoznania w oparciu o przepis art. 19 § 3 k.k.w., nie zaś uznanie zarządzeniem pisma za bezskuteczne na podstawie o przepisu art. 120 § 1 k.p.k.

PiP 1/2019

Postanowienie SA w Katowicach z dnia 10 kwietnia 2018 r., II AKz 434/18

Standard: 34238