Zbieg art. 197 k.k. i art. 59 ust. 2 u.p.n.

Już samo podanie pokrzywdzonej alkoholu celem doprowadzenia jej do stanu, w którym nie była w stanie wyrazić sprzeciwu wobec obcowania płciowego przekonywało o zastosowaniu przez oskarżonego podstępu, a tym samym o wyczerpaniu znamion zgwałcenia z art. 197 § 1 k.k. Okoliczność, że sprawca posłużył się w tym celu dodatkowo środkiem odurzającym zwiększała stopień społecznej szkodliwości czynu. Ustawodawca przewiduje wszak znacznie surowsze zagrożenie karą dla przestępstw udzielania narkotyków małoletniemu (art. 58 ust. 2 i art. 59 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii) niż dla przestępstwa rozpijania małoletniego (art. 208 k.k.). Najsurowsze zagrożenie przewidziane zostało dla czynu udzielania środka odurzającego lub substancji psychotropowej małoletniemu w celu osiągnięcia korzyści osobistej, a za taki należy uznać zmierzanie do doprowadzenia do odbycia stosunku seksualnego z małoletnim. Stąd za racjonalne należy uznać, że w sytuacji naruszenia dwóch różnych dóbr chronionych przez dwa odmienne akty prawne (wolności seksualnej konkretnej osoby oraz zdrowia społeczeństwa jako całości), dla oddania pełnej zawartości kryminalnej bezprawia konieczne jest powołanie na zasadzie art. 11 § 2 k.k. kumulatywnej kwalifikacji prawnej z art. 197 § 1 k.k. i art. 59 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. 

Wyrok SA w Katowicach z dnia 28 marca 2018 r., II AKa 91/18

Standard: 34235 (pełna treść orzeczenia)