Przesłanki i skutki orzeczenia, że oskarżyciel posiłkowy nie może brać udziału w postępowaniu (art. 56 § 2 k.p.k)

W sprawie z oskarżenia publicznego legitymacja materialnoprawna oskarżyciela posiłkowego do brania udziału w postępowaniu sądowym nie podlega permanentnej kontroli. Jest przecież ustawowo zdecydowane, że w charakterze oskarżyciela posiłkowego może działać tylko pokrzywdzony przestępstwem ściganym z oskarżenia publicznego (art. 53 k.p.k.).

Samo złożenie oświadczenia o zamiarze takiego działania nie jest wystarczające dla uzyskania uprawnień oskarżyciela posiłkowego. Jeśli bowiem oświadczenie nie pochodzi od osoby pokrzywdzonej zarzuconym oskarżonemu przestępstwem (bądź wykonującej jego prawa – art. 51 § 1, 2, 3 k.p.k.), to nie jest ona uprawniona do udziału w postępowaniu, a w myśl art. 56 § 2 k.p.k. sąd orzeka w takiej sytuacji, że nie może ona brać w nim udziału.

Czynności procesowe podjęte przez oskarżyciela posiłkowego w czasie, gdy w tym charakterze funkcjonował, nie mogą być uznane za dokonane w postępowaniu toczącym się bez skargi uprawnionego oskarżyciela.

Postanowienie SN z dnia 5 maja 2006 r., V KK 385/05

Standard: 34021 (pełna treść orzeczenia)