Strona podmiotowa przestępstwa znęcania się
Znęcanie się fizyczne i psychiczne (art. 207 k.k.) Znęcanie się nad osobą prawnie pozbawioną wolności (art. 247 k.k.)
Żeby zobaczyć pełną treść należy się zalogować i wykupić dostęp.
„Znęcanie się” stanowi zachowanie intencjonalne, co wymaga umyślności w formie zamiaru bezpośredniego, a zatem i szczególnego nastawienia psychicznego sprawcy. Znamię czasownikowe "znęca się" przesądza o ograniczeniu strony podmiotowej umyślności w postaci zamiaru bezpośredniego. Mieści się w nim bowiem chęć zadania cierpienia ofierze i dla jego realizacji samo godzenie się sprawcy na taki jego efekt nie wystarczy. Cechą podmiotową tego przestępstwa jest "umyślność wyrażająca się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczenia, poniżenia, obojętnie, z jakich pobudek
Wyrok SR Gdańsk – Południe w Gdańsku z dnia 20 października 2017 r., X K 352/16
Standard: 77432 (pełna treść orzeczenia)
Przestępstwo znęcania można popełnić zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym.
Podobnie stwierdził SN w wytycznych wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej w zakresie prawnokarnej ochrony rodziny podnosząc, że „ cechą podmiotową znęcania się jest umyślność, która w zasadzie występuje w postaci zamiaru bezpośredniego, wyrażającego się w chęci wyrządzenia krzywdy fizycznej lub moralnej, dokuczenia, poniżenia itp. – obojętnie, z jakich pobudek. Nie można jednak wyłączyć popełnienia niekiedy przestępstwa określonego w art. 184 KK z 1969 r. z zamiarem ewentualnym. W takim wypadku niezbędne jest ustalenie na podstawie konkretnych okoliczności, że sprawca, dążąc bezpośrednio do innego celu, jednocześnie godził się na wyrządzenie pokrzywdzonemu dotkliwych przykrości i cierpień (np. przy nadmiernym, szkodliwym dla zdrowia fizycznego i psychicznego, karceniu dzieci, stosowanym w celach wychowawczych) – uchw. SN z dnia 9 czerwca 1976 r., VI KZP 13/75
Wyrok SO w Częstochowie z dnia 5 czerwca 2017 r., VII Ka 328/17
Standard: 76183 (pełna treść orzeczenia)