Regulamin pracy i zasady jego wprowadzania (art. 104 k.p.)

Regulamin pracy (nazwany regulaminem organizacyjnym) jest oparty na ustawie tylko w zakresie wskazanym w art. 104[1] k.p. W tym przepisie sprecyzowano ogólne postanowienia art. 104 § 1 k.p., zakreślającego ich przedmiot jako ustalenie organizacji i porządku w procesie pracy oraz związanych z tym praw i obowiązków pracodawcy i pracowników jako m.in. ustalenia związane z porządkiem w zakładzie pracy w systemach i rozkładzie czasu pracy oraz przyjętych okresach rozliczeniowych czasu pracy.

Wyrok SN z dnia 21 listopada 2019 r., III PK 42/18

Standard: 63973 (pełna treść orzeczenia)

Przepis art. 385 KC nie ma zastosowania do oceny ważności i mocy wiążącej postanowień regulaminu pracy i innych wewnątrzzakładowych aktów prawnych.

Regulaminy pracy, a także inne akty wewnątrzzakładowe uregulowane są w prawie pracy, a w szczególności w Kodeksie pracy.

Wynika to między innymi stąd, że umowa o pracę (a także szerzej - stosunek pracy) i zobowiązania z niej wynikające unormowane są w Kodeksie pracy, natomiast art. 385 KC dotyczy umów (ich ogólnych warunków, ich wzorów i regulaminów), które są umowami cywilnoprawnymi, a nie umowami o pracę.

W art. 385 KC mowa jest o regulaminach (obok ogólnych warunków umów i wzorów umów), które nie mogą być identyfikowane z regulaminami pracy i innymi opartymi na ustawie regulaminami określającymi prawa i obowiązki stron stosunku pracy (art. 9 § 1 KP), ani też z zarządzeniami wewnętrznymi wydawanymi przez pracodawcę (chociażby dlatego, że zarządzenie to nie regulamin). Nie ma też podstaw, by do regulaminów prawa pracy i innych aktów wewnątrzzakładowych stosować reguły z art. 385 KC z powołaniem się na art. 300 KP. 

Wyrok SN z dnia 29 czerwca 2000 r., I PKN 715/99

Standard: 33938 (pełna treść orzeczenia)