Odrzucenie skargi na niezgodne z prawem orzeczenie

Strona wnosząca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku (art. 4241 k.p.c.) nie ma obowiązku wykazania, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze skargi nadzwyczajnej nie było i nie jest możliwe; tym samym skarga nie podlega odrzuceniu na podstawie art. 424[8] § 1 k.p.c. w związku z art. 424[5] § 1 pkt 5 k.p.c. albo art. 424[8] § 2 k.p.c.

Sąd Najwyższy ustalił, że przyjęta w uchwale wykładnia prawa obowiązuje od dnia jej podjęcia.

Sąd Najwyższy postanowił nadać uchwale moc zasady prawnej 

Uchwała (7) SN z dnia 15 października 2020 r., III PZP 4/20

Standard: 46384 (pełna treść orzeczenia)

W skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia skarżący jest zobligowany wykazać, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245 § 1 pkt 5 k.p.c.). Niespełnienie tego wymagania pociąga za sobą odrzucenie skargi przez Sąd Najwyższy jako niedopuszczalnej (art. 424[8]8§ 1 k.p.c.). 

Niezależnie od tego, zgodnie z art. 424[8] § 2 k.p.c., skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia podlega odrzuceniu, jeżeli zmiana zaskarżonego wyroku była lub jest możliwa.

Postanowienie SN z dnia 16 lipca 2020 r., I CNP 5/20

Standard: 45121 (pełna treść orzeczenia)